به گزارش خبرگزاری سلامت، به مناسبت روز جهانی رهایی از خشونت، اهمیت این موضوع بیش از پیش آشکار می شود. خشونت در هر شکل و مقیاسی یکی از مهم ترین تهدیدات سلامت روان و جسم انسان است و می تواند در محیط های خانوادگی، آموزشی، کاری، فضای مجازی و حتی ساختارهای اجتماعی و فرهنگی رخ دهد.
لیلا رزاقیان، روانپزشک در این زمینه می گوید: خشونت از دیدگاه روانپزشکی به معنای هر رفتار یا حالتی است که موجب تحقیر، تهدید، اجبار، محرومیت یا آسیب روانی شود، حتی اگر به صورت پنهان، غیرمستقیم یا مزمن رخ دهد. خشونت روانی، عاطفی، کلامی، اجتماعی، اقتصادی، دیجیتالی و ساختاری همگی می توانند اثرات روانی و عاطفی پایداری بر جای بگذارند و احساس امنیت روانی افراد را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهند.
وی می افزاید: تجربه خشونت یک رویداد یا تروما آسیب زا است و می تواند پیامدهای روانپزشکی زیادی از جمله اختلال استرس پس از سانحه، اضطراب، افسردگی، اختلالات خواب، اعتماد به نفس پایین، مشکلات تمرکز و علائم جسمی ناشی از تنش مزمن را به همراه داشته باشد. حتی یک بار قرار گرفتن در معرض خشونت می تواند اثرات طولانی مدتی بر روان فرد بگذارد.
رزاقیان ادامه می دهد: ریشه های خشونت یک پدیده چند بعدی است. عوامل فردی، خانوادگی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و رسانه ای در شکل گیری و تداوم آن نقش دارند. بنابراین پیشگیری از خشونت نیازمند رویکردی جامع و هماهنگ در سطوح مختلف فردی و اجتماعی است.
وی می گوید: راهبردهای پیشگیری شامل آموزش تنظیم هیجان، ارتقای مهارت های ارتباطی، تقویت ساختارهای حمایتی اجتماعی و قانونی، ترویج فرهنگ عدم خشونت و تقویت مسئولیت فردی و جمعی است. توجه به این راهکارها جزء لاینفک رسالت نظام سلامت در مسیر ارتقای سلامت روان جامعه است و تحقق آن نیازمند همکاری خانواده ها، نهادهای اجتماعی، مراکز درمانی و سیاست گذاران است.
این روانپزشک بیان می کند: خشونت خاموش است اما آثار آن ماندگار است. تنها با آموزش، حمایت و فرهنگ سازی می توان زخم هایی را که دیده نمی شود التیام بخشید و جامعه سالم تری ساخت.
