به گزارش خبرگزاری سلامت، دکتر هانیه بنی اسدی پور، روانپزشک و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز گفت: تغییرات محسوس در خلق و خوی و عواطف، اختلال در تمرکز و تصمیم گیری، توهم، هذیان یا وسواس فکری از مهم ترین علائمی است که نباید نادیده گرفت.
وی با بیان اینکه هرگونه افت ناگهانی عملکرد فردی یا اجتماعی می تواند هشداری برای اختلال روانپزشکی باشد، افزود: علائم جسمی بدون علت پزشکی خاص نیز می تواند ریشه روانپزشکی داشته باشد.
معیارهای تشخیصی؛ از افسردگی گرفته تا اضطراب
به گزارش وبدا، این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز با اشاره به معیارهای تشخیصی DSM-5 گفت: در افسردگی فرد باید حداقل دو هفته علائم داشته باشد و در اغلب اختلالات اضطرابی این زمان حدود شش ماه است. اما اگر شدت علائم به حدی باشد که زندگی فرد را مختل کند، نباید منتظر گذشت زمان بود; شدت علائم، نه مدت، ملاک اصلی ضرورت مراجعه است.
وقتی اختلال عملکرد به زنگ خطر تبدیل می شود
دکتر بنی اسدی پور با بیان اینکه اختلالات روانی می تواند به سرعت عملکرد کاری، تحصیلی و روابط بین فردی را تحت تاثیر قرار دهد، گفت: کاهش بهره وری، غیبت های مکرر، کناره گیری اجتماعی و غفلت از خود نشانه هایی است که باید جدی گرفته شود.
هشدارهای رفتاری، خواب و اشتها
وی اختلال خواب شامل بی خوابی، بیداری مکرر و خواب آلودگی روزانه و همچنین تغییر در اشتها از جمله کاهش وزن، افزایش وزن یا پرخوری عصبی را از دیگر علائم مهم دانست.
این روانپزشک افزود: تحریک پذیری، گوشه گیری، پرخاشگری و بی توجهی به مسئولیت های شخصی نیز از هشدارهای مهم برای مراجعه به روانپزشک است.
به گفته دکتر بنی اسدی پور، داشتن افکار خودزنی، صحبت در مورد مرگ، برنامه ریزی برای رفتارهای آسیب زننده مانند خداحافظی ناگهانی با اطرافیان از مهم ترین مواردی است که نیاز به مراجعه فوری به روانپزشک دارد.
او همچنین توهمات شنوایی (فرد صداهایی را می شنود که دیگران نمی شنوند) یا هذیان ها و آسیب ها (افکار نادرست، نادرست و مداوم به گونه ای که فکر می کند دیگران قصد آسیب رساندن به او دارند)، رفتارهای آشفته و غیرقابل پیش بینی، گیجی، بی قراری حرکتی، قطع ناگهانی مصرف مواد مخدر و امتناع از مصرف الکل و سایر عوارض جانبی در بدن را برشمرد. علائم اورژانس روانی
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز با بیان اینکه مراجعه به روانپزشک نشانه ضعف نیست، گفت: این اقدام نشانه هوشیاری و مسئولیت پذیری فرد در قبال سلامت روان خود است و می تواند از تشدید اختلالات روانی جلوگیری کند.
