به گزارش خبرگزاری سلامت، دکتر «مقداد قاسمی گرجی» فوق تخصص جراحی عروق و اندوواسکولار تاکید کرد: اگرچه واریس در نگاه اول یک بیماری خوش خیم تلقی می شود، اما در صورت عدم درمان می تواند منجر به نارسایی مزمن وریدی و عوارض قابل توجهی شود.
وی افزود: بررسی های اپیدمیولوژیک نشان می دهد که حدود 25 تا 30 درصد زنان و 15 تا 20 درصد مردان در طول زندگی خود درجاتی از واریس را تجربه می کنند. شیوع آن با افزایش سن افزایش می یابد و به بیش از نیمی از جمعیت در گروه سنی بالای 50 سال می رسد.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز ادامه داد: این اختلال ارتباط تنگاتنگی با ناکارآمدی سیستم دریچه ای در سیاهرگ ها دارد. در حالت طبیعی، بازگشت خون از اندام تحتانی به قلب توسط دریچه های یک طرفه و انقباض عضلات پا تسهیل می شود. هنگامی که این دریچه ها از بین می روند یا عملکرد آنها مختل می شود، جریان برگشتی خون افزایش می یابد و فشار داخل عروقی افزایش می یابد. در نتیجه دیواره رگ ها متسع و پیچ خورده می شود.
عوامل موثر در بروز واریس
به گزارش وبدا، دکتر قاسمی گرجی با اشاره به اینکه عوامل زیادی در بروز رگ های واریسی نقش دارند، افزود: ژنتیک یکی از مهم ترین عوامل است. در خانواده هایی که یکی از والدینشان واریس دارد، خطر بچه دار شدن تا دو برابر افزایش می یابد.
به گفته وی بارداری، چاقی، افزایش سن، ایستادن یا نشستن طولانی مدت، کم تحرکی، مصرف داروهای هورمونی و سابقه ترومبوز ورید عمقی (DVT) از دیگر عوامل مستعد کننده است.
دکتر قاسمی گورجی تصریح کرد: همچنین مشاغلی که نیاز به ایستادن طولانی مدت دارند بیشترین شیوع واریس را نشان می دهند. سبک زندگی کم تحرک و نشستن طولانی مدت منجر به افزایش تدریجی ابتلا به واریس شده است.
تظاهرات بالینی وریدهای واریسی
این فوق تخصص جراحی عروق و اندوواسکولار درباره علائم بالینی این بیماری گفت: بیماران معمولا از احساس سنگینی، درد مبهم یا فشار در پاها به ویژه پس از ایستادن طولانی مدت شکایت دارند. علائم در پایان روز یا در هوای گرم بدتر می شود و بالا بردن پاها معمولاً تسکین می دهد.
دکتر قاسمی گرجی با اشاره به اینکه برخی از بیماران در شب دچار خارش، سوزش، تورم مچ پا و گرفتگی عضلات می شوند، گفت: در مراحل پیشرفته تغییر رنگ پوست، سفتی بافت زیر جلدی و زخم وریدی در ناحیه داخلی مچ پا ظاهر می شود. یکی از عوارض شایع التهاب و لخته شدن وریدهای سطحی است که با قرمزی، درد و تورم موضعی مشخص می شود.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز افزود: با پیشرفت تکنولوژی، روش های درمانی مختلفی مانند لیزر و رادیوفرکوئنسی، اسکلروتراپی و فلبکتومی برای واریس ابداع شده است که نسبت به جراحی های باز کلاسیک تهاجمی کمتر و دوره نقاهت کوتاه تری دارند.
پیشگیری از واریس
وی با بیان اینکه پیشگیری از واریس و کاهش احتمال عود شامل اقدامات ساده اما موثر است، خاطرنشان کرد: فعالیت بدنی منظم به ویژه پیاده روی و شنا، بالا نگه داشتن پاها در هنگام استراحت، پرهیز از ایستادن یا نشستن طولانی مدت، حفظ وزن مناسب، استفاده از جوراب های فشاری در دوران بارداری و یا پس از درمان موفقیت آمیز، استفاده از جوراب های فشاری در دوران بارداری یا پس از درمان موفقیت آمیز است. سبک زندگی، به ویژه در بیمارانی که سابقه خانوادگی واریس دارند، نقش اساسی در کاهش عود بیماری دارد.
