الهه جعفرزاده: «در اعمال خداپسندانه مانند اهدای عضو یا اهدای خون، معمولاً جماعت ساعی وجود دارد و با هر گرایش و مذهبی، این گونه کارها را مقدس می دانند. در اواخر دهه 50، من جوانی بودم که در منبرها و بزرگانم را در حال اهدای خون در این مجالس می دیدم، به همین دلیل به آنها پیوستم و در زمینه اهدای خون با آنها موافقت کردم، اما به مرور زمان عده ای به دلیل کهولت سن به شهادت رسیدند دفاع مقدس یا سالها بعد فوت کردند، من تنها کسی هستم که تا امروز هر سه ماه یکبار خون اهدا کرده ام.
روایت محمدامین جنیدی جعفری بازنشسته از نحوه ورودش به عرصه اهدای خون و ادامه این امر را می خوانید. وی که بیش از 40 سال است خون خود را به هموطنان اهدا می کند، اهدای خون را یک وظیفه شخصی می داند و در گفت و گو با خبرآنلاین می گوید: چگونه یک مسلمان خود را ملزم به نماز صبح و ظهر و شب می کند. من هم به موقع هستم.» انگار به من اذان گفتند. خود را موظف می دانم که هر سه ماه یک بار خون اهدا کنم. اهدای خون تقریباً ملکه ذهن و عمل من شده است».
متن کامل این گفتگو را در ادامه بخوانید:
مهمترین نکته در اهدای خون برای شما چیست؟
این اصل که در مقوله اهدای خون ریا وجود ندارد برای من نکته جالبی است. یعنی گیرنده خون را نمی بینم، خدای نکرده بخواهم به او فخرفروشی کنم و بگویم این خون من است که به شما تزریق می شود و در بدن شما جاری است. هر بار که خون اهدا می کنم، می دانم که ممکن است چهار نفر با خون اهدایی من زنده شوند. اما من هرگز در این مورد مغرور نبودم.
شما چند سال دارید؟
تا الان که ۶۲ سال دارم به لطف خدا این ماموریت را ادامه داده ام.
گروه خونی شما چیست؟
B+.
آیا در این مدت تجربه جالبی کسب کرده اید؟
آره. از سال 1390 ایده جدیدی را در این زمینه پیاده کردم که شیرین ترین تجربه زندگی من است. به این ترتیب مراکز استان ها را به ترتیب حروف الفبا فهرست کردم و طی یک پروسه 9 ساله به تمامی مراکز آن مناطق سفر کردم و خون اهدا کردم. فکر می کنم تنها فردی هستم که در تمام مراکز اهدای خون استان ها خون اهدا کرده ام و از این بابت بسیار خوشحالم. خوشحالم که خونم در سرتاسر کشور جاری است و جان بسیاری را می دهد. برای من مهم نیست که گیرنده خون من شیعه، سنی یا خانواده، غریبه و غیره باشد. برای من ارزشمند است که انسان بدون توجه به هر معیاری با خون من زنده شود.
مبدا و مقصد این سفر کدام شهرها بوده است؟
سفرم را از اراک آغاز کردم و در صد و شصت و یکمین اهدای خون در یزد به پایان رساندم.
منبع عکس: صفحه اینستاگرام آقای جنیدی
انگیزه شخصی شما از این اقدام چه بود؟ ضمناً باید بدانید که در صورت کمبود ذخایر خون در هر نقطه از کشور، این کسری توسط سایر مناطق جبران می شود و انتقال خون به مراکز مربوطه به راحتی انجام می شود.
بله، می دانم که هر استانی که فاقد خون باشد، برای جبران این کمبود از استان های دیگر کمک می گیرد، اما من واقعاً دوست داشتم که خودم به آن مراکز بروم و خونم را در سرتاسر سرزمینم توزیع کنم. این حس خوشایندی به من دست داد. زیرا قبل از هر اهدای، آزمایش های لازم را انجام می دادم و هر بار در سلامت کامل بودم. فکر می کنم این پاداش اعمال من در دنیاست. به یاری خدا هیچ وقت مشکلی نداشتم که نتوانم خون اهدا کنم.
هزینه های هماهنگی و ایاب و ذهاب به نقاط مختلف کشور را خودتان متقبل شده اید یا توسط سازمان پرداخت شده است؟
تمام هزینه ها را خودم پرداخت کردم. من خودم و در برخی از سفرها با همراهی به استان های زیادی رفتم و از آنها خواستم در این امر شرکت کنند. تمام هزینه های رفت و آمد همراهانم از مسیرهای مختلف زمینی و هوایی نیز به عهده خودم بود و گفتم: وقتی خونم را اهدا می کنم اموالم را هم اهدا می کنم، اشکالی ندارد.
بسیار ارزشمند است که مردم با کمال میل شما را در این سفر همراهی کردند.
آره. من تجربه مشابهی در این زمینه دارم که مربوط به ابتدای سال 1395 می باشد. در تاریخ 7 فروردین ماه سال جاری با هماهنگی راهداری و هلال احمر از شهرستان پیشوا واقع در 40 کیلومتری جنوب شرقی تهران، گروه 17 نفره دوچرخه سوار به مدت 8 ساعت راهی قم شدند و در نهایت همگی در مرکز این استان خون اهدا کردیم. . این اتفاق تازه ای بود که علاوه بر ترویج اهدای خون، جنبه ورزشی هم داشت.
تا حالا چند بار خون اهدا کردی؟
تاکنون 181 بار خون اهدا کرده ام.
منبع عکس: صفحه اینستاگرام آقای جنیدی
تا کی قصد دارید این کار را انجام دهید؟ آیا محدودیتی در این زمینه وجود دارد؟
آره. هم محدودیت سنی دارد و هم محدودیت سلامتی. با رعایت پروتکل های بهداشتی و ایمنی هر بار قبل از اهدای خون آزمایشات انجام می شود و در صورت وجود کوچکترین مشکل اهدای خون مجاز نمی باشد. از نظر سنی نیز محدود است. اهداکنندگان باید بین 18 تا 65 سال سن داشته باشند. تا جایی که امکان دارد این کار را ادامه خواهم داد. حتی اگر ممکن بود بعد از 65 سالگی و تا زمانی که سلامتی و قدرت در بدنم وجود داشته باشد، خون اهدا می کنم.
از رفتار پرسنل مراکز اهدای خون استان ها بگویید. با توجه به اینکه این تجربه را در اقصی نقاط کشور داشته اید، آیا تا به حال با بدرفتاری یا کاست مواجه شده اید؟
با توجه به تجربه ای که دارم می توانم بگویم برخورد مسئولان در مراکز انتقال خون سراسر کشور نه تنها با من، بلکه با سایر مراجعین بسیار خوب و قابل قبول بوده است. اما من یک پیشنهاد به مدیرکل محترم سازمان انتقال خون کشور دارم. با توجه به حجم بالای کار اعضا در مراکز مختلف انتقال خون بد نیست تعداد این پرسنل افزایش یابد. اگر ممکن است با اهداکننده ای از سوی پرسنل رفتار نامناسبی صورت گرفته باشد، فرض می کنم این اتفاق به دلیل خستگی و چندوظیفه بودن آن عزیزان در مرکز بوده است وگرنه بعید است دلیل دیگری داشته باشد. اگر تعداد کارکنان این مراکز بیشتر باشد طبیعتا سختی کار بین اعضا تقسیم می شود.
در مورد درمان قبل و بعد از اهدا چطور؟ زیرا ممکن است اهداکننده پس از انجام کار دچار ضعف یا سایر عوارض جانبی شود. آیا اقدامات لازم در این خصوص به درستی انجام شده است؟
ضمناً در این سال ها و در برخی موارد همراهانم بلافاصله پس از اهدای خون در مرکز دچار ضعف جسمانی یا سرگیجه شده اند که یک اتفاق طبیعی است اما تیم پزشکی مرکز بسیار کارشناسی و کاملاً به آنها رسیدگی کرده است. آنها از اقدامی برای بهبود شرایط دریغ نکرده اند.
بیشتر بخوانید:
«کارت اهدای عضو» به عنوان وصیت نامه/ انتشار عکس سردخانه چه لطمه ای به اهدای عضو وارد کرد؟ / این شهرستان رتبه اول اهدای عضو را دارد.
۴۷۲۳۲
منبع:خبرآنلاین
