دکتر بهزاد فرخدر روز سه شنبه در حاشیه کنگره پروتز دندان در مرکز همایش های ایرانمال
خبرنگاران گفتند: “ایمپلنت های دندانپزشکی یک روش علمی برای بازگرداندن عملکرد دهان هستند ، اما درمانهایی مانند لمینت و کامپوزیت در بسیاری موارد از پروتکل های علمی خارج است.” این روشهای درمانی بیشتر به دلیل فضای مجازی ، تبلیغات القایی ، محاصره چشم و تلاش مردم برای ایجاد هویت جدید از خود است.
وی گفت: “حتی با کمبود امور مالی ، مردم مایل به وام گرفتن برای معالجه آرایشی هستند.” این روند ، مانند جراحی بینی در گذشته ، به یک ارزش اجتماعی کاذب تبدیل شده است.
براساس گزارش وزارت بهداشت در سال 2008 ، وی گفت: در آن سال میزان اختلالات روانی در کشور 4.3 و در تهران 4.9 ٪ بود. من مطمئن هستم که این آمار امروز بسیار بیشتر شده است. بسیاری از افراد به دلیل عدم اعتماد به نفس ، فشارهای شغلی و مشکلات اجتماعی برای جبران کمبودهای ذهنی تمایل به روشهای درمانی دارند.
فرخزاد در مورد وضعیت آموزش دندانپزشکی هشدار داد و گفت: “دانشگاه هایی که باید 4 دانش آموز را بپذیرند ، بدون اساتید ، بیماران یا امکانات لازم ، 4 نفر را دریافت می کنند.” نتیجه این است که دندانپزشک با دانش کافی وارد میدان می شود. علاوه بر این ، ما شاهد ورود افراد کم نظیر با رده پایین و سهمیه های خاص به بهترین کالج ها هستیم.
وی با اشاره به سهمیه ای به نام عدالت آموزشی ، گفت: “مردم به بهانه خدمت در مناطق محروم وارد دانشگاه شدند ، اما پس از فارغ التحصیلی آنها تعهدات خود را انجام ندادند.” امروزه بسیاری از واحدهای دندانپزشکی در مراکز بهداشتی مورد استفاده قرار گرفته اند ، زیرا هیچ نیروی متعهد و کیفی برای کار در آنجا وجود ندارد.
فرخزاد خاطرنشان كرد: در كشورهای توسعه یافته مانند آلمان ، فرانسه و انگلستان ، بیمه خدمات بهداشتی واقعی را در بر می گیرد. از درمان ریشه و پروتز گرفته تا معاینات دوره ای. خدمات آرایشی و بهداشتی با بیمار پوشانده و پرهزینه نیست. اما در ایران ، حتی درمان های اولیه نیز فراتر از بیمه است.
