Zafargandi: در آخرین جنگ ، ما هیچ مراقبت بهداشتی از هیچ کشوری نداشتیم – آژانس خبری مهر | اخبار ایرانی و جهانی

به گفته خبرنگار خبرنگار خبرنامه مهر ، وزیر بهداشت ، محمد رضا زافارگندی ، در بازدیدهای اخیر به بیمارستان ها در یکی از برنامه های تلویزیونی گفت: “ما به دانشگاه علوم پزشکی تهران رفتیم و در یکی از زیرزمین ها جلسه ای برگزار کردیم.” ما یک بار به دانشگاه علوم پزشکی ایران رفتیم و جلسه ای برگزار کردیم. این وزارتخانه هنگام حضور در تهران جلسه ای برگزار کرد. دکتر دکتر پزشکی نیز با یکی از این کلاه ها و حتی برعکس ، یک مبدل ، بسیار اسپرت قرار گرفت و من شنیدم که آنها با موتور سفر می کنند ، اما آنها با ماشین به اینجا آمدند.

آشنایی با وزیر بهداشت به بیمارستان ها

وی ادامه داد: “حقیقت روز یکشنبه چهار پزشک به من گفتند که به بیمارستان بروم و من در خانه بودم و جلسه ای داشتم و ما به مطب رئیس جمهور در پاستور رفتیم و آقای دکتر گفت که کدام بیمارستان باید برود. سپس تیم تصمیم گرفت ، من نمی دانم که این آقایان تغییر یافته و ما با ماشین های بسیار ساده رفتیم. بله ، این تیم ها در حال تغییر بودند ، موتور ، تاکسی و بیشتر.

مدیریت بحران و بحران

وزیر بهداشت ، با توضیح تفاوت بین نوع صدمات و مدیریت امداد در بحران های اخیر ، گفت: “ببینید ، پس الگوی کار با این جنگ شش روزه کاملاً متفاوت بود.” این جنگ بین رزمندگان و سربازان بود. بعضی اوقات بمب گذاری های شهری نیز یکسان بودند ، اما قالب جنگ یکسان بود و زخمی ها عمدتاً تیراندازی ، ترک و گلوله بودند. اینجا جنگ شهری بود. یعنی همه چیز عمدتاً برای غیرنظامیان ، کودکان ، کودکان و خانواده ها در خانه های آنها بود. این دیگر یک مدل پرتو نبود ، این یک الگوی خرد کردن و آوار بود که ما آن را خرد می کنیم.

وی ادامه داد: “ما اصطلاحی به نام” Meskazalti Injeri “داریم ، که به معنای صدمات جمعی ناگهانی است. در این شرایط ، بسیاری از آنها مجروح و علمی هستند و مدیریت کتاب متفاوت است. نیاز به تریاژ و طبقه بندی وجود دارد زیرا شما صدمات زیادی دارید و شما نیاز به اولویت بندی امکانات محدود دارید.

تشکیل فوری کابینه و قدرتهای ویژه برای بحران

وزیر بهداشت در یکی از این حوادث گفت: “به عنوان مثال ، در میدان تاجریش ، ما حدود 2 نفر و مجروح شدیم. من به محل نزدیک بودم و بیمارستان را برای کمک به من خواسته ام تا به من کمک کند. حتی یکی از همکارانم که دانش آموز بود ، دکتر موزافر ، به نام و گفت اگر من به زور نیاز دارم. بریده شده بود ، آب بلند شده و مسیر بسته شده است ، و همکاران ، پرستاران و امدادگران برای بلند کردن مجروحان وارد آب شدند و به بیمارستان رسیدند.

وی افزود: “این که سربازان شهر را ترک نکنند بسیار مهم بود. واقعیت این است که بمب گذاری و جنگ یک چیز ترسناک است. اگر کسی می گوید من ترس ندارم ، فکر می کنم عالی است. اما واکنش نشان می دهد که چقدر می تواند خود را مدیریت کند و محیط اطرافش را مدیریت کند. به بیمارستان برای خدا ، دیدم که نیروهای پزشکی داوطلبانه هستند.

وزیر بهداشت گفت ، به عنوان مثال ، من به بیمارستان Talghani رفتم. یکی از پرستاران آنجا به من گفت: “آقای دکتر ، من برای ایران اینجا هستم.” این روح و فداکاری واقعاً ارزشمند است.

وزیر بهداشت ، در مورد چگونگی مدیریت بحران جمعیت گسترده در شمال کشور ، گفت: “ما با یک یا دو روز روبرو شدیم که نزدیک به سه تا چهار میلیون نفر از گیلان ، مازندران ، اردبیل و قازین منتقل شدند.” این حجم بالای جابجایی علاوه بر نیازهای درمانی نیازهای دیگری نیز داشت. به عنوان مثال ، کودکان به شیر خشک نیاز داشتند ، بیماران دیالیز به دیالیز نیاز داشتند. شاید ما یک روز در این زمینه بمانیم ، اما مشکل پزشک نداشتیم. مشکل اصلی پزشکی و تجهیزات بود. برای بیماران دیالیز ، هر استان به اندازه خود است و دارای دستگاه دیالیز است. هنگامی که بیمار به طور ناگهانی اضافه شد ، دستگاه و دارو باید منتقل شوند. از روز دوم ، با هماهنگی با دانشگاه ها ، استان ها و سازمان غذا و داروی ، ما مشکلی نداشتیم.

وی گفت: “پزشکان نیازی به حرکت ندارند.” ما استان های مشخص داریم. اگر از اینجا خارج شوم و به بیمارستان دیگری بروم ، تا با تیم جراحی ، دستیار ، بیهوشی و امکانات در آنجا آشنا شوم ، زمان لازم خواهد بود و وقت خود را نمی گذراند. بنابراین هر استان کار خود را با تیم خود انجام می دهد.

وزیر بهداشت در پاسخ به سؤالی در مورد تهیه مواد مخدر ، گفت: “در دو یا سه روز اول ، بی بی سی و برخی از رسانه ها سعی کرده اند این مسئله را به دلیل بسته شدن برخی از داروخانه ها بزرگنمایی کنند. اما بلافاصله داروخانه های منتخب در هر شهر تا 4 ساعت کار می کنند.

وزیر بهداشت ، با توصیف چگونگی تشکیل هیئت دولت پس از شروع بحران ، گفت: “اولین کابینه در روز جمعه تشکیل شد ؛ از حدود ساعت 9:30 صبح برای هماهنگی اولیه. اخبار اولیه غیررسمی بود و گاهی اوقات نادرست وجود نداشت ، و هنوز هیچ اطلاعات قطعی در مورد شهید و خسارت وجود ندارد. وزارتخانه ها ، زیرا ما نتوانستیم از نظر جنگ با محدودیت های اداری و اقتصادی معمولی به سرعت عمل کنیم.

وی توضیح داد که این اختیارات شامل افزایش پرداخت ها و مشوق های سربازان ، حمل و نقل سریع پرسنل ، تأمین فوری تجهیزات و ژنراتور برای بیمارستان ها است. در چنین شرایطی ، ما نتوانستیم از مسیرهای معمول مانند فرآیندهای مناقصه و طولانی مدت استفاده کنیم. در آن روزها ، ساختمان دولت نیز امنیت و آسیب پذیر بود ، اما دولت درصدی از خطر برای این پیام را پذیرفت که دولت در این کار است و امور کشور تحت کنترل است.

ظفرگندی ادامه داد: جلسات کابینه کوتاه و حدود یک ساعت بود ، در حالی که جلسات معمولاً سه ساعت طول می کشد و هدف اصلی اعضا حضور در مسائل کشور بود. در همین زمان ، شایعات در مورد فرار اعضای دولت منتشر شد ، اما بیشتر اعضا حضور داشتند. بعد از گذشت چند سال ، زمان و نحوه جلسات متفاوت بود و اطلاعات محرمانه تر و کوتاه تر بود.

وزیر بهداشت همچنین در مورد ارتباطات در آن روزها گفت: “در ابتدای بحران ، ارتباطات بسیار محدود بود. تلفن همراه و برخی از مقامات ساکت بودند تا دخالت نکنند. وزارت ارتباطات ، در صورت وجود آقای هاشمی ، سیم های امن جدید را برای ایجاد خطوط ثابت و ارتباطات لازم و حفظ امنیت اطلاعات توزیع می کند.

وزیر بهداشت ، در مورد کمک کشورهای همسایه و بین المللی در بحران های اخیر ، گفت: “از کشورهای منطقه ای و همسایه نیز خواسته شده است که کمک کنند ، مانند زلزله BAM یا سایر حوادث که معمولاً اتفاق می افتد و خواستار کمک های پزشکی ، پزشکی یا تجهیزات هستند.” اما در این مورد خاص ، ما واقعاً نیازی به آن نداشتیم. باید بگویم که ما همیشه در جنگ ها تنها بوده ایم. نه تنها در پنج سال گذشته ، حتی در جنگ جهانی دوم ؛ جنگ جهانی اول ، جنگ جهانی دوم ، جنگ هشت ساله و حتی این بحران اخیر.

وزیر بهداشت افزود: “معاهدات ، توافق نامه های استراتژیک ، نظامی یا امنیتی هرگز در عمل به ما آسیب نرسانده است.” در جنگ هشت ساله ، سوریه ممکن است کمی کمک کرده باشد و کره شمالی کمی بود ، اما انتظار می رفت روسیه کمک کند ، اما واقعیت این است که ما به ما کمک نکردیم. در این بحران اخیر ، ما نیازهای جدی پزشکی نداشتیم ، اما هنوز هیچ کمک خارجی وجود نداشت.