به گفته خبرنگار اجتماعی تاسمانیم ، بازگشت تحریم ها با فعال کردن مکانیسم ماشه بار دیگر فضای اقتصادی و سیاسی این کشور را تحت الشعاع قرار داده و نگرانی های مربوط به عواقب آن را در بخش های مختلف از جمله پزشکی و درمان ایجاد کرده است.
حوزه بهداشت و به ویژه این دارو از جمله بخش هایی است که هرگونه محدودیت در واردات مواد اولیه و موانع بانکی و مالی می تواند خود را در زندگی روزمره بیماران و نیازهای مهم آنها نشان دهد. کارشناسان می گویند که این دارو ، اگرچه نباید طبق قوانین بین المللی مجازات شود ، اما این واقعیت است که فشار سیاسی و محدودیت های مالی با چالش ها ، عرضه ، واردات و حتی توزیع مواد مخدر در کشور روبرو هستند.
از طرف دیگر ، صنعت داروسازی این کشور به دلیل تغییر در نرخ ارز ترجیحی که بسیاری از فعالان صنعت را در مورد آینده خود نگران می کند ، در سالهای اخیر با مشکل روبرو شده است.
با این حال ، دیدگاه برخی از مقامات مبتنی بر این عقیده است که تحریم ها و مشکلات موجود ، هرچند اثرات واقعی و ملموس دارند ، اما نمی توانند صنعت دارویی ایران را به طور کامل متوقف کنند.
در همین راستا ، عبدالحسین روحانی آل -آمینی ، رئیس کمیته اجتماعی و فرهنگی کمیته برنامه ریزی و بودجه مجلس ، در مصاحبه ای با خبرنگار اجتماعی آژانس تاسنیم ، با تأکید بر عواقب تحریم ها بر صنعت داروسازی: “تحریم ها نه موانع پاره شده ای برای صنعت داروسازی کشور است.” وی معتقد است که قابلیت های بومی ، ظرفیت شرکت های مبتنی بر دانش و تجربه طولانی صنعت داروسازی در مواجهه با بحران ابزاری است که می تواند به کشور در تأمین نیازهای اساسی دارو کمک کند. مشروط بر اینکه بستر خوبی برای صنعت وجود داشته باشد.
در ادامه ، گفتگوی دقیق Tasnim با عبدالحسین روحانی آل -آمینی ، رئیس کمیته اجتماعی و فرهنگی کمیته برنامه ریزی و بودجه مجلس ، شما در مورد تأثیر تحریم ها در بازار دارویی ، چالش های پیش روی صنعت و راهکارهایی که می تواند ادامه عرضه مواد مخدر در کشور را تضمین کند ، می خوانید.
نمی توان گفت که Snapback ناکارآمد است یا تغییر نمی کند ، اما صنعت داروسازی و بسیاری از صنایع ما طی دو دهه گذشته با تحریم های بالاتر از Snapback ، از جمله تحریم های ایالات متحده مقایسه شده است. بسیاری از تحریم های سازمان ملل در حقیقت نتوانسته اند تأثیر کاملی در تحریم های تحمیل شده داشته باشند. هنگامی که ما در سالهای اخیر توانسته ایم خود را با وضعیت فعلی در فروش نفت ، پول و واردات خطوط تولید و نیازهای صنعتی تطبیق دهیم ، تأثیر واقعی این تحریم ها را بر صنعت مشاهده کرده ایم ، اما از نظر احساسات اقتصادی و بازار ، تأثیر بر قیمت ارز و متغیرهای اقتصادی در بازار مواد مخدر نمی تواند تأثیر مجازات ها را رد کند. با این حال ، نمی توان گفت که مکانیسم ماشه صنعت دارویی را متوقف می کند زیرا ما در بیوتکنولوژی ، سرطان و تجهیزات زیادی از خودکفا هستیم.
این صنعت ، به ویژه بخش خصوصی ، اگر بتواند معادلات اقتصادی خود را با قیمت مناسب تنظیم کند ، محصولات دارویی را در اختیار افراد قرار می دهد.
تحریم ها نه مستندات و نه ناکارآمد هستند و نه از فعالیت اقتصادی صنعت. با چه قیمتی این اتفاق افتاده است ، تحریم ها را با هزینه تسلیم شدن در برابر استکبار جهانی و صهیونیسم برطرف می کند؟ مطمئناً نه.
بشر
Tasnim: آقای دکتر! جدا از تأثیر تحریم ها در صنعت داروسازی ، این صنعت پس از حذف 4200 ارز تومن با چالش هایی روبرو شده است. در حال حاضر چالش های اصلی صنعت داروسازی چیست؟
متأسفانه ، ما با صنعت داروسازی در بخش های مختلف زنجیره ، از سفارش و وارد کردن مواد اولیه گرفته تا تولید توسط محصولات و ایجاد محصولات و توزیع مواد مخدر که در چند سال گذشته در کرسی های قانونگذاری و سیاسی تجربه کرده ایم ، مشکل داریم.
یکی از مهمترین مشکلات صنعت داروسازی در کشور عدم نقدینگی است. صنایعی که این میزان تاریخ را دارند و برخی از زندگی تولید کنندگان آنها بیش از 70 تا 80 سال و حفظ زندگی خود در تلاطم های مختلف ، اکنون نمی توانند ارز مختصری تولید کنند که به دلیل مشکل نقدینگی به تأخیر بیفتد.
تخصیص اواخر ارز باعث می شود که زنجیره تأمین با مشکلاتی از قبیل تأمین مواد اولیه روبرو شود و با قیمت گذاری دستوری که مانع از رشد و توسعه صنعت دارویی شده است ، گاهی اوقات با کاستی هایی که قابل برنامه ریزی و پیشگیری هستند ، روبرو هستیم اما آنها بر صنعت تأثیر می گذارند.
TASNIM: عدم نقدینگی و قیمت گذاری گرامری نیز توانسته است از رشد فناوری ها و تحقیقات و توسعه شرکت های دارویی جلوگیری کند؟
بله ، فقدان نقدینگی و مشکلات تخصیص ارز و قیمت گذاری دستوری باعث شده است که صنعت داروسازی دست و در نوآوری و تحقیق و توسعه در زمینه محصولات جدید بالدار باشد. با این حال ، صنعت داروسازی این کشور نیز انتظار می رود داروهای صادراتی را صادر کند.
اگر صنعت داروسازی در کشور نبود ، به جای 3.5 میلیارد دلار پزشکی و تجهیزات پزشکی ، ما فقط 10 تا 15 میلیارد دلار در زمینه واردات مواد مخدر و خارج از کشور هزینه می کردیم. این یک خطر برای آینده است زیرا تولید واکسن ها و مواد مخدر نسل جدید ، اگر امروز در کشور تأسیس نشده باشد ، باید در سالهای آینده میلیاردها دلار برای واردات هزینه کند.
بشر
TASNIM: در حال حاضر وضعیت صنعت داروسازی در زمینه صادرات را چگونه ارزیابی می کنید؟
ظرفیت صنعت داروسازی برای صادرات مواد مخدر به کشورهای منطقه و حتی فراتر از آن مناسب است. هفتمین برنامه توسعه هدف برای صادرات 1 میلیارد دلاری محصولات دارویی و تجهیزات پزشکی و غیره انجام می شود و این هدف با بهبود وضعیت اقتصادی صنعت داروسازی حاصل می شود.
در بحث صادرات در نمایشگاه ایران فارما ، ما از چندین غرفه بازدید کردیم و شرکت هایی که در هزاران میلیارد دلار سرمایه گذاری شده اند ، تعداد بسیار کمی را برای صادرات خود اعلام کرده اند. در حال حاضر ، صادرات مواد مخدر محدود ما ، به طور عمده ، حدود 60 ٪ از کل صادرات مربوط به بیوتکنولوژی و فناوری بالا است. باید در نظر داشت که تهیه مواد مخدر برای نیازهای داخلی نباید منجر به کاهش صادرات شود زیرا صادرات باید متعهد و مداوم باشد. ما نمی توانیم بازار صادرات را پیدا کنیم و سپس نمی توانیم در آن زمینه ادامه دهیم. بانک مرکزی ، سازمان بودجه و بودجه و وزارت بهداشت و سازمان غذا و داروی باید علاوه بر دسترسی به داروهای با کیفیت ، مؤثر و مقرون به صرفه ، صنعت داروهای ما برای صادرات سرریز شود تا شاهد رونق بیشتر و توسعه واردات جدید مواد مخدر باشد.
صنعت داروسازی این کشور علاوه بر داشتن ظرفیت تأمین نیازهای داخلی ، می تواند برخی از نیازهای کشورهای اطراف را از طریق صادرات داروها برآورده کند و اگر این بازارها را از دست بدهیم ، رقبای منطقه ای ما جایگاه مناسب خود را در این بازارها پیدا می کنند و صادرات مواد مخدر دشوار خواهد بود.
پایان پیام/
