انسولین وارد شده با برچسب تولید در خانه

در وسط نامه به دفتر رئیس جمهور ، دو شرکت دارویی در وسط مشکلات مزمن و عمیق بیماران دیابتی خواستار قطع ارزهای اختصاصی انسولین خارجی و وارداتی شدند و با بیان اینکه ظرفیت تولید انسولین مناسب است و دیگر نیازی به واردات انسولین نیست.

دنیای صنعت در یک خبرنامه نوشت: اگرچه این مکاتبات و مشاوره های محیطی ، حذف ترجیحی ارز انسولین های وارداتی به جدول تصمیم گیری مقامات رفت و مدیران سازمان غذا و دارو حتی توسط برخی از اعضای کمیسیون بهداشت ماجلیس و دفتر ریاست جمهوری در دفتر ریاست جمهوری مورد سؤال قرار گرفتند. دیابتی انسولین شد و طراحی در همان جدول باقی ماند.

سوالی که وجود دارد ، اما هیچ تضمینی برای این تصمیمات در آینده وجود ندارد ، این است که آیا واقعاً ظرفیت تولید داخلی به اتمام رسیده است؟ یا به گفته یک متخصص ، آنچه به نظر می رسد “فرصتی برای جهش در تولید داخلی” است ، در عمل شبیه به روایت آشنا است: انسولین های داخلی که به عنوان ایرانی نامگذاری شده اند انسولین هایی هستند که از هند و چین وارد شده اند که تفاوت ارز و قیمت ریال با انسولین های برند اروپایی نیستند.

عدم موفقیت واکسن آنفلوانزا تولید گنبد هنوز از افکار عمومی پاک نشده است ، و ادعا می کند که خودکشی در تولید این واکسن و ترمزهای واردات نه تنها از دسترس بیماران نیازمند خارج شده است ، بلکه واکسن های تولید داخلی هرگز به مرحله توزیع قابل توجهی نرسیده اند.

روایت اول: یک دستور العمل ، یک ترمز اضطراری

متوقف کردن تخصیص ارز ترجیحی برای وارد کردن انسولین قلم و انتقال به ارز آزاد ، در صورت اجرای Alireza ، می تواند قیمت انسولین را چهار بار افزایش داده و با شوک سنگین با بازار روبرو شود. تصمیمی که مانع از عواقب بالینی و مالی آن برای تصمیم گیرندگان شد. این “ترمز اضطراری” یک واقعیت مهم را نشان داد: هر تصمیم ارز انسولین ، در صورت اجرای بدون ارزیابی بالینی و پذیرش بازار ، به طور مستقیم کنترل قند خون بیماران را کنترل می کند. جایی که خطا در عارضه به پایان می رسد ، نه فقط هزینه.

روایت دوم: تولیدی که تولید و اعدادی نیست که نگران کننده باشد

طبق آمار ، حدود 1 تا 2.5 ، معادل بیش از 5000 قلم انسولین خاص ، که در بازار مصرف نشده است ، توسط پزشکان و بیماران مورد استقبال قرار نگرفته است و بسیاری از آنها اکنون نزدیک به پایان تاریخ مصرف هستند.

امیر کامران نیکوسخان ، مدیرعامل انجمن دیابت ایران ، گفت: فقدان تخمین های واقعی ، تولید موازی چندین شرکت و از همه مهمتر تفاوت بالینی بین بیوسامر داخلی و مارک های مرجع خارجی باعث شده است که بسیاری از پزشکان جایگزین بیماران شوند.

“بیوسامر داخلی از نظر شیمیایی مشابه است اما یک مارک مشابه نیست ؛ تغییر ناگهانی می تواند کنترل قند را مختل کند. وقتی چندین شرکت بدون نیاز به یک برنامه کشور را تولید می کنند ، نتیجه” امنیت دارویی “نیست بلکه” انباشت ، اختلال در توزیع و هدر رفتن منابع “است.

روایت سوم: توافقی که قرار بود “ارز را قطع کند”

امین غوبادی ، عضو هیئت مدیره انجمن تولید کنندگان و صادرکنندگان محصولات بیوتکنولوژی پزشکی به عنوان تولید کننده انسولین داخلی ، روایت دیگری دارد. وی در یک کنفرانس خبری گفت که توافق ما با سازمان غذا و داروی متوقف کردن تخصیص ارز ترجیحی برای واردات آن در صورت تهیه یک داروی با کیفیت بالا توسط بیش از یک تولید کننده است.

وی تأکید کرد که تولید داخلی ، از جمله انسولین گلیژین ، در حال برنامه ریزی و سرمایه گذاری سه شرکت است و تخمین ها “علمی” بوده اند.

در پشت این “توافق” ، اما یک سؤال اساسی باقی مانده است: شاخص “کیفیت و کفایت” مبتنی بر آنچه داده های عمومی و قبیله ای بنا شده است چیست؟ هنگامی که بالک ، کارتریج و پن وارد می شوند و در داخل ، عمدتا مکان برای پر کردن و بسته بندی ، آیا ارز برند تجاری مارک های مرجع واقعاً “محافظت از تولید” یا صرفاً تغییر کانال واردات و تاریک کردن مسیر حسابداری است؟

روایت چهارم: انحصار پنهان تحت ایران ساخته شده است

یافته های ما با اعتراض برخی از جریان ها و یک سرمایه گذار خاص سرمایه گذار هندی در برابر واردات انسولین وارداتی دنبال می شود ، و تلاش برای فشار آوردن به وزارت بهداشت برای تغییر ارز همان انسولین ها از ارز ترجیحی به ارز آزاد نشان می دهد که برخی از تولید انسولین داخلی از انسولین داخلی وارد می شود. گاهی اوقات بالاتر از مارک های اصلی نوو نوردیسک ، سانوفی ، الی لیلی است. از دیدگاه ارزش ، تفاوت معنی داری وجود ندارد ، به این معنی که نه پس انداز ارز و نه هزینه های بیمار و نه مزیت کیفی سند را کاهش نمی دهد. در چنین شرایطی ، محدود کردن دسترسی به مارک های مرجع اروپایی ، نام “انحصار” چیست؟

هدف احتمالی چیست؟ ایجاد شوک قیمت ، کاهش ظرفیت خرید بیماران و در نهایت از بین بردن مارک های مرجع از بازار به میدان ، به محصولات “به ظاهر تولید” بروید.

فراتر از برچسب: چرا بازار قبول نمی کند؟

پذیرش بالینی با سفارش رشد نمی کند. بر اساس تجربه و داده ها ، پزشک قلم را تجویز می کند که نوسانات قند را به حداقل می رساند و بیمار به “حس بدن” خود اعتماد دارد. Biosimillar ، اگرچه “مشابه” است ، اما به ویژه در گروه های پرخطر (کودکان ، زنان باردار ، دیابت ناپایدار و مسافران) به طور خودکار نیست. اینجاست که انبار با بازار برابر نیست. خانه بالا “کالایی که بازار را نمی پذیرد” فقط نشان می دهد که ایجاد سیاست به جای بدن بیمار به عنوان یک حساب کارخانه فکر کرده است.

ارز ترجیحی ، اگر قرار باشد “تصحیح” باشد ، باید برای بیمار تولید و کیفیت باشد. آنچه اکنون می بینیم تعدادی از معایب است: تولید به جای انتقال فناوری واقعی. عدم شفافیت کیفیت داده های با کیفیت و عملکرد داروسازی ؛ فشار برای تغییر مبنای ارز مارک های مرجع ، بدون اثبات قیمت/مزیت کیفی جایگزین و در نهایت تجمع پرهزینه که به تاریخ انقضا می رسد و از کیف سلامتی و جیب مردم هدر می رود.

پاسخ به یک مغالطه مشترک

گفته می شود که “زیرا برخی از شرکت های داخلی انسولین glargine تولید می کنند ، بنابراین ما به اندازه کافی داریم و ارز واردات باید قطع شود.” این استدلال دو حلقه حیاتی را نادیده می گیرد. مورد اول ، کیفیت اثبات شده و پذیرفته شده کلینیک در مجوز اولیه و دوم پس انداز ارز و کاهش پرداخت از جیب است ، نه فقط تغییر کانال واردات.

تا زمانی که هر دو حلقه کاملاً محکم نباشند ، ارز مارک های مرجع از “سیاست” ساخته می شود ، نه “حل مسئله” و نتیجه آن چیزی نیست جز انبارهای کامل.

یک سیاست خوب نسخه ای است که هم اقتصاد و هم “بیمار” را می بیند. نامه این دو شرکت برای قطع ارز ترجیحی ، اگر مبتنی بر داده های واقعی و انتقال فناوری واقعی باشد ، می تواند یک نقطه شروع سالم باشد ، اما اکنون با شواهد واردات BALC و پن ، عدم وجود ارز/ریال ، پذیرش شکننده بالینی و تجمع انقضا ، حذف ارز چیزی غیر از خطر برای بیماران نیست.

تصمیم صحیح قبل از “خاموش کردن کلید ارز” باید شفافیت و تأیید مستقل را روشن کند. پل های ایمنی برای گروه های پرخاشگر باید ساخته شود و یارانه باید از اجاره واردات و مستقیماً در نسخه بیمار جدا شود. در غیر این صورت ، “تولید” به جای “تولید” بازار از مارک های مرجع ، انحصاری ، هزینه ها را افزایش می دهد و از همه مهمتر ، همه ایرانیان در تصمیمات ارزی بازی می کنند. تصمیماتی که در صورت اصلاح آنها ابتدا باید به بدن بیمار پاسخ دهد

۲۲۳۲۱۷