محمد رضا شالبافان به مناسبت روز جهانی پیشگیری از خودکشی گفت: “با این حال ، هدف از این سند مستلزم همکاری جامع سایر آژانس ها و موسسات است ؛ از جمله وزارت آموزش و پرورش ، سازمان رفاه ، سازمان اورژانس ایالتی ، وزارت کشور و سایر ارگان های مرتبط. کنترل شده
وی ادامه داد: 19 سپتامبر ، به مناسبت روز جهانی پیشگیری از خودکشی ، مانند بسیاری از موارد بهداشت جهانی ، فرصتی ارزشمند برای افزایش آگاهی عمومی در زمینه سلامت ، به ویژه سلامت روان است. این روز امکان خودکشی ، عواقب آن بر جوامع و عوامل مؤثر بر وقوع آن را فراهم می کند ، به وضوح در افکار عمومی مورد بحث قرار می گیرد.
شالبافان گفت: “یكی از مهمترین موارد در مورد خودكشی این است كه تشدید بسیاری از اختلالات روانی می تواند در نهایت منجر به افكار و حتی خودكشی شود.” متأسفانه به دلیل عدم سواد سلامت روان ، بسیاری از افراد به خدمات پزشکی نمی روند و از مداخلات به موقع بهره مند می شوند. در نتیجه ، فرصتی برای بهبود و مشکلات آنها پیچیده تر می شود.
علاوه بر این ، ننگ اجتماعی برای اختلالات روانی به همراه عدم آگاهی عمومی یکی از مهمترین عواملی است که مانع از مراجعه افراد به مراکز تخصصی و دریافت خدمات لازم می شود.
وی گفت: “دلایل مختلفی برای عوامل مؤثر در خودکشی وجود دارد ، اما مهمترین و قوی ترین عامل وجود اختلالات بهداشت روان ، به ویژه افسردگی است.” افسردگی سهم قابل توجهی از افکار و اقدامات مرتبط با خودکشی دارد.
وی تأکید کرد: اگر در جوامع ، اختلالات روانی با غربالگری به موقع تشخیص داده شود و با توجه به اینکه این اختلالات دارای ریشه های مختلف اجتماعی ، فرهنگی ، روانی و بیولوژیکی هستند ، می توان انتظار داشت که میزان خودکشی به میزان قابل توجهی کاهش یابد.
شالابافان افزود: از طرف دیگر ، تاریخچه اقدام به خودکشی قبلی یکی از مهمترین عوامل خطر است ، به ویژه در موارد مرگ. بنابراین ، افرادی که قبلاً خودکشی کرده اند ، به همراه خانواده و نزدیکان خود ، باید به عنوان گروه های پرخاشگر در نظر گرفته شوند و در معرض غربالگری ، مداخله و در صورت لزوم درمان های تخصصی قرار بگیرند.
وی افزود: “با این حال ، در شرایط بحرانی ، مشکلات سلامت روان و آسیب های اجتماعی در جامعه افزایش می یابد و در صورت نادیده گرفتن ، می تواند منجر به افزایش خودکشی شود. بنابراین ، پرداختن به این مسئله باید در دستور کار اصلی مؤسسات مسئول و مرتبط باشد.
براساس شواهد جهانی ، هیچ گروه سنی از خطر خودکشی ، از کودکان و نوجوانان گرفته تا افراد مسن مصون نیست ، همه در صورتی که اختلالات سلامت روانی داشته باشند ، به ویژه اگر علائم تشدید شود و درمان مناسبی دریافت نکند ، ممکن است افکار یا خودکشی داشته باشد.
وی گفت: مطالعات بیشماری نشان داده است که در بین زنان در سراسر جهان خودکشی بیشتری وجود دارد ، اما مرگ و میر در بین مردان بیشتر است. جوانان نیز بیش از سایر گروه ها خودکشی می کنند ، در حالی که در گروه های میانی و سالخورده ، اگرچه اقدامات کمتری کمتر است ، اما مرگ بیشتر و کشنده تر است.
شالابافان خاطرنشان كرد: براساس این ، تمام سن و گروههای جنسی در زمینه پیشگیری از خودكشی نیاز به توجه ویژه دارند. با این وجود لازم به ذکر است که دسترسی و خدمات به گروه های مختلف ، بسته به مؤسسات و ساختارهای مرتبط ، می تواند آسان تر یا دشوارتر باشد. به عنوان مثال ، در زمینه کودکان و نوجوانان ، برنامه ملی “نماد” (سیستم مراقبت اجتماعی دانشجویی) اجرا می شود. این برنامه وظیفه غربالگری و خدمات اساسی به وزارت آموزش و پرورش را بر عهده دارد و نیاز به پیگیری به وزارت بهداشت و آموزش پزشکی ارجاع می شود.
وی ادامه داد: علاوه بر این ، ارائه خدمات تخصصی در سطوح مختلف بر عهده مراکز جامع بهداشت و همچنین مراکز بهداشت اجتماعی جامعه به نام Seraj است. در این مراکز ، خدمات توسط روانپزشکان ، روانشناسان و مددکاران اجتماعی ارائه می شود. با این حال ، برخی از افراد به دلیل شدت مشکلات خود به خدمات تخصصی بیمارستان احتیاج دارند.
