محققان گزارش دادند كه بیماران پارکینسون كه در پیاده روی ، مشكل و مشاركت در فعالیتهای تفریحی فعال بودند ، تغییرات آهسته تر مغز در حافظه ، خلق و خو و توجه را تجربه كردند.
نتایج نشان می دهد که آنها همچنین در تست های حافظه و تفکر بهتر عمل کرده اند ، به خصوص در مورد حافظه کلامی و توجه.
دکتر پابلو میر ، محقق ارشد دانشگاه سویل در اسپانیا گفت: “ورزش نه تنها ممکن است به بهبود علائم روزمره کمک کند ، بلکه می تواند بر نحوه پیشرفت بیماری پارکینسون نیز تأثیر بگذارد ، به خصوص در بخش هایی از مغز که از عملکردهای شناختی کلیدی در بیماری پارکینسون پشتیبانی می کنند.”
برای این مطالعه ، محققان از مراحل اولیه سن پارکینسون با میانگین سنی 5 سال پیگیری کردند. شرکت کنندگان تا چهار سال تحت نظارت بودند.
هر سال ، آنها پرسشنامه هایی را در مورد فعالیت بدنی معمول خود تکمیل می کردند. با توجه به پاسخ های خود ، محققان آنها را به دو گروه تقسیم کردند: فعالیت کم و فعالیت زیاد.
تیم تحقیق از اسکن MRI برای ردیابی تغییرات در ساختار مغز استفاده کرد و هر بیمار حداقل دو اسکن دریافت کرد.
نتایج نشان می دهد که افرادی که از نظر جسمی فعال بودند ، در مناطق زمانی و قاب ، هیپوکامپ و آمیگدلا- مرتبط با مغز مربوط به حافظه ، توجه و خلق و خوی اندازه بیشتری داشتند.
محققان تخمین می زنند که این تغییرات مغز در نمرات بهتری از شرکت کنندگان فعال در تست های حافظه و 2 ٪ در نمرات بهتر آنها نقش داشته است.
میر گفت: “اگرچه مطالعات بیشتر مورد نیاز است ، این نتایج نشان می دهد که فعالیت بدنی منظم می تواند روشی آسان و کم برای حمایت از سلامت مغز در بیماری پارکینسون باشد.”
