به گزارش اخبار آنلاین ، روزه ممکن است یک تصمیم جذاب به نظر برسد ، اما شواهد علمی کمی در مورد اثربخشی آن وجود دارد.
استفنسکی می گوید: “متأسفانه ، مطالعات در این زمینه جامع نیست و استاندارد سازی تمرین روزه برای سوزاندن چربی یا بهبود ورزش اثبات نشده است.”
ورزش روزه گرفتن در برابر ورزش با معده پر
یک مطالعه کوچک نشان داد که افراد سالم که روزه داری بیشتر از زمان تمرین با معده کامل چربی و کربوهیدرات کمتری داشتند. آنها گرسنه تر بودند ، اما انرژی دریافت شده آنها به مراتب کمتر بود. با این حال ، عملکرد ورزشی آنها ضعیف تر ، انگیزه کمتری بود و از ورزش لذت نمی برد.
نوشت: “برای سوزاندن چربی ، قبل از ورزش نیازی به غذا خوردن ندارید.” این ممکن است توانایی شما در پایان تمرین را به حداقل برساند. “
ورزش روزه ممکن است برای برخی مفید باشد ، اما تحقیقات نشان می دهد که این رویکرد می تواند هورمونهای گرسنگی را افزایش دهد به طوری که فرد در طولانی مدت احساس گرسنگی تر کرده و انرژی کمتری می سوزاند.
احساس گرسنگی بعد از روزه معمولاً شدیدتر از گرسنگی بعد از ورزش با معده است. حذف صبحانه نیز اغلب با کاهش فعالیت بدنی در ساعات اولیه صبح همراه است ، زیرا بدن دامنه فعالیت های خود را برای حفظ انرژی محدود می کند و این می تواند مصرف انرژی روزانه شما را به حداقل برساند.
تشدید احساس گرسنگی ممکن است فرد را در روز به غذاهای بالا و کالری سوق دهد و کالری -سوختگی -ورزش را ناکار کند. تأثیر ورزش روزه در برابر ورزش معده محدود به گرسنگی نیست ، بلکه بر غذاهای انتخاب شده در طول روز و روزهای بعد نیز تأثیر می گذارد.
محققان تأثیر تمرینات وزنه برداری بدن- تمرینات سنگین و کوتاه مدت مانند شنا ، چمباتمه ، لاواژ و وزن بدن مبتنی بر ریپ را بر روی قند خون ، سوزاندن چربی و اشتها قبل و بعد از صبحانه بررسی کردند.
در این مطالعه ، دو زن با سن متوسط 5 سال در دو جلسه تمرینی شرکت کردند: داوطلبانی که در جلسه اول 5 دقیقه قبل از صبحانه ورزش کردند و در جلسه دوم 5 دقیقه بعد از صبحانه تمرین کردند. هر جلسه شامل دو تمرین یک دقیقه ای با یک دقیقه استراحت بین هر تمرین بود.
ضربان قلب ، تلاش و چربی سوخته در هر دو جلسه یکسان بود ، اما داوطلبانی که معده بالایی داشتند اشتها کمتری داشتند ، حداکثر قند خون آنها پایین تر بود و بدن آنها نسبت به قند خون واکنش کمتری داشت.
بنابراین ، تمرین دوره ای وزنه برداری بدن بعد از وعده های غذایی ، در مقایسه با ورزش روزه ، تأثیر بیشتری در کاهش قند خون و اشتها داشته است.
استفنسکی گفت: “قند خون پایین نه تنها بر استقامت تأثیر می گذارد ، بلکه باعث سردرگمی ، عدم تعادل و کاهش هماهنگی می شود ، که ممکن است باعث سقوط یا صدمات دیگر شود.”
افرادی که رژیم کتوژنیک دارند و قبل از ورزش چیزی نمی خورند ممکن است از اشیاء کتون به عنوان منبع انرژی جایگزین استفاده کنند. با این حال ، حتی اگر بدن در کتوز باشد ، ممکن است ورزش آنها در مقایسه با کسانی که غذاهای پر کربوهیدرات مصرف می کنند ، کاهش یابد.
بدن برای بازیابی خود به مواد مغذی احتیاج دارد. به گفته استفنسکی ، نادیده گرفتن این نیازها می تواند منجر به بی اعتنایی به پیام های طبیعی بدن ، از جمله گرسنگی ، درد یا ناراحتی شود که در دراز مدت خطر آسیب دیدگی را دو برابر می کند.
با احتیاط در ورزش روزه عمل کنید
جدا از این واقعیت که ورزش ناشتا بر هورمونهای گرسنگی و قند خون تأثیر می گذارد ، این نوع ورزش برای همه مناسب نیست و برخی باید محتاط تر باشند.
افراد مبتلا به دیابت نوع 1 که از روزه داری استفاده می کنند ممکن است قند خون ایجاد کنند یا افزایش دهند زیرا بدن آنها به طور طبیعی انسولین تولید نمی کند. برای جلوگیری از افت قند خون باید سطح انسولین قبل از تمرین روزه کاهش یابد. اگر سطح انسولین به درستی تنظیم نشود ، قند خون به روشی خطرناک افزایش می یابد. بنابراین ، برنامه ریزی دقیق و نظارت مداوم از اهمیت برخوردار است.
فیزیولوژیست تغذیه و ورزشی گفت: “تمرین روزه ممکن است فشار زیادی به غدد فوق کلیوی وارد کرده و عملکرد تیروئید و سایر فرآیندهای آنابولیک را مختل کند.”
فرآیندهای آنابولیک به بدن کمک می کند تا عضلات ایجاد کند و هورمون تولید کند یا آنها را ترمیم کند. فشار ورزش ناشتا غدد فوق کلیوی را فشار داده و ترشح هورمونهای استرس مانند کورتیزول را افزایش می دهد. سطح بالای کورتیزول می تواند تولید هورمون در غده تیروئید را مختل کند. از آنجا که هورمونهای تیروئید متابولیسم و انرژی بدن را کنترل می کنند ، این اختلال روند رشد و ترمیم را کاهش می دهد.
کریگ افزود: مطالعات روزه داری و ورزش عمدتاً روی مردان جوان و پر جنب و جوش متمرکز است. افرادی که از نظر فیزیولوژیکی در برابر استرس کوتاه مدت مقاوم هستند. این افراد معمولاً بهترین گزینه برای روزه گرفتن هستند ، اما شرایط برای دیگران ، به ویژه زنان متفاوت است.
دکتر کندی ورماک ، استاد علوم و مدرس ورزش و مدرس دانشگاه استلنبوش در آفریقای جنوبی گفت: “شاخص هورمون پیچیده تر از مردان است.”
وی افزود: “قاعدگی و آمنوره (قاعدگی) زنان را نسبت به اثرات هورمونی ناشی از کمبود انرژی حساس تر می کند.”
سطح کورتیزول یا هورمون استرس ، به طور طبیعی در ابتدای روز به اوج خود می رسد. اگر این افزایش با تمرینات روزه سنگین همراه باشد ، ممکن است بسیار دور شود. کورتیزول زیاد و مزمن می تواند تولید هورمونهای جنسی مانند استروژن و تستوسترون را مختل کند ، که این امر همچنین بر سلامت هورمونی فرد جدا از عملکرد ورزشی آنها تأثیر می گذارد.
گزینه های مؤثر
اگر تمرینات روزه داری باعث خستگی بیش از حد ، گرسنگی شدید یا ناسازگاری با بدن شود ، روش های دیگری برای ورزش وجود دارد که می تواند از عملکرد و سلامتی هورمونی شما محافظت کند.
غذا خوردن قبل از ورزش ، نوع غذا یا نوشیدنی مصرف شده و فاصله بین خوردن و تمرین متفاوت است. هدف نه تنها تأمین انرژی برای آموزش است ، زیرا جلوگیری از گرسنگی شدید ، حفظ سطح انرژی و تعادل استرس و هورمون ها نیز مهم است.
استفنسکی گفت: “اگر بعد از ورزش بیش از حد گرسنه شوید و زیاد بخورید ، بهتر است رژیم قبل از تمرین خود را تجدید نظر کنید.”
Wermak توصیه می کند که اگر می خواهید روزه بگیرید ، بهتر است تعداد جلسات تمرینی را به دو تا سه بار در هفته محدود کنید یا فقط تمرینات ملایم انجام دهید.
وی افزود: “کلید موفقیت در روزه داری تعادل است ؛ یعنی استفاده از چربی به عنوان منبع انرژی برای جلوگیری از سوزاندن عضلات و عدم تعادل هورمون ها.” اگر در ورزش روزه شدید هستید ، بدن تحت فشار قرار می گیرد و عملکرد و سلامتی کلی شما به خطر می افتد. “
۴۷۴۷
منبع:خبرآنلاین
