راهکارهای بازتوانی روانی کودکان پس از جنگ/ نشانه های هشداردهنده در سلامت روان

غزال سنی ، در حال صحبت با خبرنگار خبرنگار اجتماعی تاسنیم ، گفت که در این مورد ، نقش والدین از “نقش مراقبت ساده” برای “ایفای نقش خانواده درمانی” ، در گفتگو با خبرنگار خبرنگار اجتماعی خبرنامه Tasnim ، گفت: والدینی که همچنین آسیب دیده می توانند در بازگشت فرزندان خود به سمت امنیت ، صلح و تعادل ذهنی با آگاهانه ، آگاهانه و آگاهانه ، یک عامل اصلی شوند.

وی با اشاره به راه های بازسازی کودکان ، افزود: “بدون قضاوت به احساسات فرزند خود گوش دهید.” پس از تجربه بحران ، کودکان احساسات شدید و متناقض مانند ترس ، عصبانیت ، غم و اندوه و سرپناه را تجربه می کنند. اگر این احساسات فرصتی نداشته باشند ، ممکن است رفتارهای تهاجمی ، استعفا یا خود مخرب ایجاد کنند. گوش دادن عمیق ، بی قرار و همدلی به احساسات کودک اولین قدم در مسیر بازسازی روانشناختی وی است.

روانشناس بالینی ادامه داد: “بگذارید روال عادی با سرعت عادی خود پیش برود.” روند بازگشت به تعادل برای هر کودک متفاوت است. برخی در طی چند روز به شرایط عادی نزدیک می شوند و طی چند هفته. یادآوری های مکرر ، مقایسه با دیگران یا فشار برای “رفتار عادی” ، نه تنها مؤثر هستند بلکه اضطراب کودک را افزایش می دهند و روند بهبودی را مختل می کنند.

سانی گفت: افزایش خواب در طول دوره نشانه تنبلی نیست ، بلکه بازتابی از نیاز مغز به بازسازی ساختارهای عصبی و عاطفی است. خواب ترمیم عصبی و تنظیم احساسات را تسهیل می کند.

وی با اشاره به اینکه علائم بحران در خانه ، مانند اضطراری ، علائم هشدار دهنده یا پناهگاه های خانگی ، ذهن کودک را در حالت هشدار دائمی نگه می دارد ، گفت: “فضای خانه باید بازتاب صلح ، صلح و امنیت باشد ، نه یادآوری اضطراب گذشته.” مشاهده رفتار والدین که همچنان به دنبال اخبار بحران است ، این پیام را به کودک منتقل می کند که خطر ادامه دارد. برای بازسازی روانشناختی ، کودک باید پایان بحران در رفتار والدین را ببیند ، نه فقط در آنچه می گویند.

روانشناس بالینی تأکید کرد که این بحران باید با احتیاط و فقط در شرایط اساسی صحبت شود: کودکان حتی ساکت هستند. ذهن آنها واژگان ، لحن و حتی سکوت والدین را تحلیل می کند. در حضور کودک ، از بازگو کردن خاطرات تلخ یا پیش بینی خطرات آینده خودداری کنید. مگر اینکه در چارچوب درمانگر با هدف بهبودی باشد.

روانشناس بالینی در ادامه این توصیه را به والدین برای برنامه ریزی قابل پیش بینی برای آینده نزدیک ارائه داد: برنامه های ساده و ملموس برای فردا یا هفته آینده ، مانند “ما یک کلاس نقاشی داریم” ، به کودک حس کنترل ، امنیت و امید را می دهید. مغز پس از بحران به ساختار نیاز دارد. BETAMPERATION اضطراب را تشدید می کند. همچنین از درگیری های خانوادگی خودداری کنید. در دوره افراط گرایی ، مقاومت ذهنی کودک کاهش می یابد و رفتارهای آموزشی مشترک مانند بحث یا اشاره ممکن است مضر باشد.

با تأکید بر اینکه شما باید کوچکترین مراحل مثبت فرزند خود را بلافاصله ، صادقانه و بدون شوخی یا اغراق تحسین کنید ، سنی گفت: تشویق به موقع ، دقیق و صمیمی ، پایه و اساس عزت نفس و انگیزه برای رشد روانشناختی است.

وی در صورت مشاهده علائم هشدار ، بر لزوم مراجعه به روانشناس متخصص تأکید کرد و گفت: “در صورت بروز علائمی مانند پرخاشگری ، سکوت شدید ، بی تفاوتی یا استعفای ، تغییرات ناگهانی در علایق ، گفتار یا رفتارهای غیرمعمول ، ارباب شدید ، استفاده از اورینگ.

روانشناس بالینی در پایان به علائم روانپزشکی و اختلال اشاره کرد: بی خوابی ، کابوس بیش از حد یا مداوم ، تغییرات شدید اشتها (بی اشتهایی یا پرخوری) ، ترس های غیرمنطقی ، اضطراب شدید ، حملات وحشت و درد.

پایان پیام/