دیابت عملکرد طبیعی بدن را در تنظیم قند خون مختل می کند و با گذشت زمان تأثیرات زیادی بر روی اندام های مختلف بدن دارد و اگر این بیماری به درستی کنترل نشود ، ممکن است مشکلات جدی باشد. در دیابت نوع 1 ، بدن بیمار قادر به تولید انسولین نیست و دیابت نوع 2 ، سلولها به طور مناسب به انسولین پاسخ نمی دهند و هر دو نوع دیابت می توانند عوارض جانبی بر سلامت افراد داشته باشند. قند خون بالا در طولانی مدت باعث آسیب به رگ های خونی ، اعصاب و سیستم ایمنی بدن می شود و فرد را در معرض خطر عفونت و بیماری های مختلف قرار می دهد.
با مدیریت و کنترل دیابت ، تغییرات مخرب در سیستم های مختلف بدن رخ می دهد ، مهمترین نتیجه دیابت کنترل شده ، تأثیر آن بر گردش خون و عملکرد عروق. سطح بالای قند خون باعث کاهش انعطاف پذیری رگ های خونی می شود و خون را به اندام های حیاتی مختل می کند ، که می تواند منجر به مشکلات قلبی عروقی شود و خطر حمله قلبی را افزایش دهد ، سکته مغزی و بیماری کلیه نیز بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد و می تواند بر سیستم عصبی تأثیر بگذارد و می تواند بر سیستم عصبی تأثیر بگذارد. جماع عصبی دیابتی منجر به کاهش احساس اندام ها ، به ویژه پاها می شود و پس از آن ، بیماران دیابتی متوجه زخم ها و صدمات آنها نمی شوند و ممکن است زخم های دیابتی را تشدید کنند.
سیستم ایمنی بدن نقش مهمی در محافظت از بدن در برابر عوامل بیماری زا ایفا می کند ، اما در بیماران دیابتی این عملکرد به شدت تحت تأثیر قرار می گیرد ، در واقع سطح بالای قند خون عملکرد سلول ایمنی را کاهش می دهد و توانایی بدن در مقابله با عفونت ها را مختل می کند ، بنابراین افراد مبتلا به دیابت بیشتر احتمال دارد که در معرض خطر عفونت های پوستی و حتی بیشتر خطر ابتلا به عفونت ها باشد. از این رو تأمین اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز برای بازسازی بافت ها برای جلوگیری از آسیب پوست و مدیریت به موقع هرگونه زخم مهم است.
یکی از جدی ترین عوارض دیابت ، زخم های دیابتی است که اغلب در اثر پاها ایجاد می شود و به دلیل آسیب عصبی ناشی از آسیب عصبی. جماع عصبی دیابتی درد یا کاهش استرس را تجربه می کند ، که باعث می شود زخم های کوچک مورد توجه قرار نگیرند و با گذشت زمان به زخم های پیچیده تری تبدیل می شوند. بیماران باید توجه داشته باشند که اگر زخم های دیابتی به موقع تحت درمان قرار نگیرند ، ممکن است باعث عفونت و مشکلاتی مانند زخم های مزمن ، گرنکاسی و حتی انگشت شست شود.
چگونه زخم های دیابتی رخ می دهد؟
علی صمیمیمتخصص غدد درون ریز و متابولیسم وی گفت: در مصاحبه ای با گزارشگر ایمانا ، وی گفت: روند بهبود زخم در بیماران دیابتی خوب نیست ، وی گفت: قند خون ناگفته و درگیری عروقی یا خونرسانی کم به اعضا ، روند بهبود زخم در بیماران دیابتی کند است.
وی افزود: سیستم ایمنی بدن باید برای عملکرد خوب و خوب خون خوبی داشته باشد ، و افزود که بافتی که خون خوبی ندارد در معرض عفونت قرار دارد و بیمار در این بافت احساس نمی کند و بنابراین بیمار ممکن است بیمار دیابتی داشته باشد ، اما بیمار متوجه آن نمی شود.
متخصص غدد درون ریز و متابولیسم ، با بیان اینکه بیماران دیابتی همیشه باید از زخم ها خودداری کنند ، زیرا این امر منجر به بزرگ شدن زخم ها و حتی در موارد قطع عضو می شود ، وی گفت: به بیماران دیابتی توصیه می شود که در صورت وجود زخم ، روزانه پاهای خود را برای معالجه پزشک معالجه کنند.
راهکارهای جلوگیری از زخم های پا دیابتی / دستکاری زخم و پوشیدن کفش تنگ ، علت اصلی رشد زخم است
صمیمی توصیه می شود اگر بیماران دیابتی خشکسالی داشته باشند ، از کرم های مرطوب کننده استفاده کنید ، و افزود: “مطالعه 4 بیمار درگیر در زخم های پای دیابتی ، نشان می دهد که شایع ترین علت رشد زخم دستکاری زخم و سفتی کفش است.”
وی گفت: “پزشکان همچنین باید پای بیماران دیابتی را از نظر عصبی بودن محیطی در فواصل منظم بررسی کنند تا از زخم های عمیق جلوگیری کنند و به مرحله قطع عضو برسند.”
متخصص غدد درون ریز و متابولیسم گفت: بیماران دیابتی باید بعد از ظهر کفش بخرند تا کفش متورم شود و کفش های تنگ انتخاب نشود و افزود: “هنگام استحمام ، بیماران باید از دمای آب اطمینان حاصل کنند و اگر بیماران کمک دیگران را احساس نمی کنند.”
پیشگیری از زخم های دیابتی نیاز به مجموعه ای از توصیه ها و تغییر در شیوه زندگی ، اولین و مهمترین کنترل دقیق سطح قند خون از طریق رژیم غذایی کافی ، مصرف داروهای تجویز و ورزش منظم دارد ، و همچنین بیماران باید به طور مرتب پاهای خود را بررسی کنند تا در مورد هرگونه تغییر غیر طبیعی پیگیری کنند. لکخشک شدن دقیق و مرطوب کننده برای جلوگیری از خشک شدن پوست نیز به بیماران توصیه می شود و از جلوگیری از پا برهنه ، مراقبت از ناخن و جلوگیری از عواملی که باعث آسیب پوست می شوند نیز اقدامات مهمی در نظر گرفته می شوند.
انتخاب کفش مناسب نقش مهمی در کاهش احتمال زخم های دیابتی دارد ، بنابراین بیماران باید کفش هایی را انتخاب کنند که دارای کفی نرم و انعطاف پذیر باشند و فضای کافی برای انگشتان پا ، کفش با درزهای داخلی یا مناطق سفت داشته باشند می توانند پا را فشار داده و باعث آسیب پوستی شوند و علاوه بر این از پوست استفاده کنید. کفش یکی از اقداماتی است که می تواند از آسیب احتمالی جلوگیری کند.
به طور کلی ، اگر دیابت به درستی کنترل نشود ، می تواند تأثیر مخربی بر سلامت عمومی بدن داشته باشد ، و زخم های دیابتی یکی از جدی ترین عوارض بیماری است که می تواند منجر به مشکلات پیچیده شود و با نکات پیشگیرانه ، مراقبت از پاها و انتخاب کفش مناسب ، می تواند تا حد زیادی کیفیت زندگی و کیفیت لایه های دیابتی را بهبود بخشد. در همین راستا ، افزایش آگاهی بیمار ، مراقبت از خود و پیگیری مداوم می تواند در مدیریت موفق این بیماری مؤثر باشد و از بسیاری از مشکلات و عوارض جدی آنها جلوگیری کند.
