رقابت ایران با دو قطب تولید مواد دارویی در جهان

مهدی پیرسالیحی ، رئیس سازمان غذا و داروی ، که دیروز در جلسه ای با هیئت ایران ، بخش دارویی کشور ما ، در گفتگوی کوتاه ، در گفتگوی کوتاه ، در گفتگوی کوتاه ، در وزیر بهداشت شانگهای شرکت کرد ، در گفتگوی کوتاه که سالانه 5 میلیون دلار با چین داریم و علاقه مند به خرید داروها از چین هستیم.
به گفته فرامارز ، رئیس هیئت مدیره داروسازی ، تولید کنندگان شیمیایی و دارویی با اشاره به تولید بیش از 5 دارو در کشور ، گفت: ایران یکی از معدود کشورهایی است که در زمینه تولید دارویی در منطقه و جهان موفق بوده است.
در همین حال ، در جلسه شورای سیاست Farmax ، به میزبانی معاون وزیر صنعت وزارت Semitic ، بیشتر فعالان و بازیگران صنعت مواد اولیه دارویی در این جلسه شرکت کردند و از صنعت داروهای مؤثر کشور دفاع کردند.
یکی از حاضران در جلسه شورای سیاست Farmax ، با اشاره به دو کشور هند و چین به عنوان قطب داروسازی در جهان ، خاطرنشان کرد: کیفیت مواد اولیه تولید شده در ایران به مراتب بهتر از محصولات چینی است.
رئیس هیئت مدیره اتحادیه داروسازی داروسازی ، شیمیایی و دارویی با عنوان این که ایران در صنعت داروسازی در منطقه و آفریقا است ، گفت: “بسیاری از کشورها برای خرید دانش فنی تولید تولید داروهای مؤثر و چندین قرارداد همکاری به ایران آمده اند.”
حق ثبت اختراع ، با اشاره به موقعیت صنعت داروسازی در تولید محصول نهایی ، اضافه کرد: پس از دوره Corona ، مسئله مؤثر این دارو به جهان جذب شده است و در ایران بیش از 5 ٪ از داروها در داخل کشور تولید می شوند.
وی تأکید کرد که دستیابی به تولید مواد مؤثر بسیار ارزشمند است و باید به آن افتخار کند.
وی با انتقاد از دیدگاه تبعیض آمیز صنعت ، گفت: “صنعت صنعت و تولید کننده مواد مخدر در این کشور هر دو در یک کشتی نشسته اند و انتظار دارند که کلیه قوانین و مقررات و امتیازات اجرا شده برای یکی از دو صنایع برای دیگری دیده شود و بیشتر به عدالت در حمایت از زنجیره مواد مخدر توجه کند.”
وی پشیمان شد و از سیاست وارداتی بیش از حد مواد مخدر که در دولت قبلی اتفاق افتاده بود ، افزود و افزود که وقتی انبارهای تولید کنندگان مواد اولیه پر از محصولات زراعی بودند ، به آنها اجازه واردات می دادند.
این اختراع گفت: “هنگامی که کالایی از داخل می تواند تأمین شود ، چرا ما اجازه واردات را می دهیم.” این در واقع سرمایه در گردش منابع دارویی و ارزی کشور را محدود می کند ، در حالی که ما همان محصول را در داخل داریم.