هوای صبح تهران هنوز خنک بود ، اما یکی از بزرگترین بیمارستان های قلب در کشور از التهاب و اضطراب بیماران و همراهانی که شب در هتل و اسکان بودند ، بلکه در چادرها و پتوهای حصارهای بیمارستان صبحگاهی گرم بود.
در اینجا ، در سایه نرده های طولانی بیمارستان شهید رجائی در تهران ، قلب ها منتظر تختخواب بیمارستان هستند.
در نزدیکی درب بیمارستان ، در مجاورت هاشمی رافسانجانی ، یک مرد باریک ، که روی یک زیلو ساده دراز کشیده است. از لهجه او تا تهران از استان کرمان مشخص است ، من حدس می زنم که او در قلب یک بیمارستان قلب قرار گرفته است ، اما وقتی از او می پرسم و می گوید که او یک بیماری قلبی دارد ، من شوکه شده ام. همچنین یک بیمار قلب با نارسایی مزمن وجود دارد. این فقط یک همراه دارد. او می گوید: “من مدتی در نارسایی قلبی بوده ام ، آنها به كرمن گفتند كه برای درمان بهتر به تهران برود.” من دو روز در خارج از بیمارستان در همان قطعه خوابیده ام. به امید یافتن یک تخت خالی برای من. از آنجا که من یک بیمار قلب هستم ، نمی توانم دائماً به بیمارستان بروم و ببینم آیا تخت خالی است یا خیر. من یک همراه دارم که او دائماً به بخش می رود ، اما آنها می گویند ما جایی نداریم. “
چند متر در سایه درختان چادر ، دو برادر از Sanandaj. پدر آنها یک بیمار قلبی است که پس از 24 ساعت توانست در بیمارستان بستری شود و اکنون تحت بخش ویژه است. یک پسر می گوید: “سرانجام این عمل انجام شد ، اما ما هنوز اینجا هستیم.” ما نمی دانیم چه کسی مرخص شده است. “ما مکان خوبی برای استراحت نداریم و از حمام و حمام استفاده نمی کنیم.”
آنچه در فضای فضای باز بیمارستان قلب شهید رجائی در حال وقوع است ، بحران این بیمارستان نیست ، بلکه مشکلی است که به دلیل کمبود سیستم ارجاع و پذیرش آنلاین بیماران ، بسیاری از بیماران را که در سایر شهرها زندگی می کنند ، گرفتار کرده است. بیمارانی که امیدوارند صدها کیلومتر بیماری خود را درمان کنند ، اما در پشت درهای شلوغ ، در عدم اطمینان درگیر هستند. بیمارانی که نه تنها با درد بدن ، بلکه با اضطراب ، ناامنی و بی گناهی نیز درگیر می شوند.
با وجود اهمیت اساسی زمان در معالجه بیماران قلبی ، عدم وجود تختخواب بستری و یک سیستم تغییر خاص بسیاری را در صف های طولانی و بیمارستان در فضای باز رها کرده است.
جای خالی سیستم ارجاع در بیمارستان های بزرگ پایتخت
موضوع خواب بیماران در اطراف بیمارستانهای بزرگ ، مرجع و تخصصی مشکل جدیدی نیست و به دلیل عدم وجود سیستم کارآمد در سیستم بهداشتی برای مراجعه به بیماران ، ما همیشه این پدیده جانبی را در کنار بیمارستانهای پایتخت می بینیم. در آن زمان ، مقامات ساخت و ساز موبایل را به عنوان ضرورت سازماندهی اسکان بیماران ذکر کردند ، اما ساخت این همراهان مانند بسیاری از موارد دیگر به حاشیه رانده شده است.
مشاهدات میدانی از بیمارستان تخصصی قلب شهید رجائی بار دیگر در مورد عدم حمایت کافی و زیرساخت های درمانی برای بیماران شهری در بیمارستان و سایر بیمارستان های بزرگ پایتخت زنگ زده است. عدم وجود تختخواب به مراجعه به بیماران از سایر شهرها ، عدم موفقیت در سیستم ارجاع و عدم وجود سیستم تغییر شفاف ، باعث شده است که بیمارانی که نیاز به معالجه فوری ، ساعت و حتی روزهای ناآرامی در بیمارستانهای در فضای باز دارند.
اسکان بیماران و همراهان آنها در چادر و در امتداد بزرگراه فقط یک مسئله رفاهی نیست بلکه نمادی از یک بحران عمیق در ساختار مدیریت سیستم بهداشتی کشور است. بحرانی که نه تنها سلامت بیماران را تهدید می کند ، بلکه عزت انسانی آنها را نیز تحریف می کند.
پایان پیام/
