صنعت داروسازی این کشور سال گذشته روزهای سختی را تجربه کرد و سرانجام سال جدید را با یک کیسه مشکلات آغاز کرد.
مهمترین چالش صنعت داروسازی کشور ، قیمت گذاری موقت این کشور است که همیشه مانعی برای توسعه و سرمایه گذاری صنعت محسوب می شود. از آنجا که فعالان صنعت داروسازی این کشور معتقدند که قیمت دارو باید توسط بازار تعیین شود.
عمده ارز اختصاص یافته به بخش تولید مواد مخدر ، ارز ترجیحی یا دولتی است که برای مواد مؤثر به تولید کنندگان ارائه می شود. با این حال ، به طور متوسط بین 5 ٪ تا 5 ٪ بر هزینه دارو تأثیر می گذارد و 2 ٪ باقیمانده مربوط به سایر عوامل مانند دستمزد ، هزینه های سربار ، لوازم جانبی ، بسته بندی و غیره است که توسط شرکت ها به صورت ارز آزاد ارائه می شود.
کمبود ارز یکی از مهمترین چالش های کمبود مواد مخدر در کشور است ، زیرا صنعت داروسازی این کشور باید بتواند در اسرع وقت بتواند مواد اولیه تولید کند و این نیاز به عرضه ارز دارد.
براساس بانک مرکزی ، سال گذشته 3 میلیارد دلار و 5 میلیون دلار برای تأمین پزشکی ، مواد اولیه و تجهیزات پزشکی اختصاص داده شده است.
صنعت داروسازی ایرانی ، که نقش اساسی در سلامت عمومی جامعه دارد و بخش مهمی از اقتصاد کشور است ، در شرایط فعلی با مشکلات جدی روبرو است. صرف نظر از قیمت گذاری گرامری ، صرف نظر از پیامدهای اقتصادی و نیازهای صنعت ، باعث شده است که تولیدکنندگان داخلی با حاشیه سود پایین و رقابت محدود باشد. با این حال ، در سطح جهانی ، حمایت از صنعت داروسازی و ترویج نوآوری و کیفیت از طریق سیاست های مبتنی بر سرمایه گذاری پایدار و مشارکت در بخش خصوصی قادر به تقویت سیستم های بهداشتی است.
روشهای متنوعی در جهان برای قیمت گذاری وجود دارد. یکی از این روشها قیمت گذاری مبتنی بر ارزش است. قیمت گذاری ارزش یک روش قیمت گذاری ثابت برای کالاها و خدمات است. این روش یک استراتژی قیمت گذاری است که اساساً مبتنی بر ارزش درک شده محصول یا خدمات توسط مشتری است ، نه هزینه های تولید واقعی که با حاشیه سود افزایش می یابد. بسیاری از کشورها و شرکت های بزرگ دارویی در سراسر جهان به سمت این مدل قیمت گذاری حرکت می کنند.
راه دیگر برای قیمت گذاری دارو هزینه قیمت گذاری است. این یک استراتژی متداول است که در صنعت داروسازی مورد استفاده قرار می گیرد.
روش دیگری که برای قیمت گذاری دارو استفاده می شود ، روش قیمت گذاری مرجع خارجی است. این روش به استفاده از یک محصول دارویی در یک یا چند زمینه برای استخراج معیار یا قیمت مرجع اشاره دارد.
در روش دیگری برای قیمت گذاری ، قیمت توسط مرجع داخلی تعیین می شود. به این ترتیب ، داروها با قیمت داروهای مشابه یا جایگزین در کشور تعیین می شوند.
روش دیگر برای تعیین قیمت داروها ، تمایز روش قیمت گذاری است. این یک استراتژی در تعیین قیمت داروها بر اساس قدرت خرید ، سیاست های بهداشتی و نیازهای اقتصادی هر کشور یا گروهی از مصرف کنندگان است. این روشها برای تعیین قیمت دارو در جهان استفاده می شود.
در ایران ، این دارو دارای میزان تأیید شده است و توسط کمیسیون قیمت مواد غذایی و مواد مخدر تنظیم شده است.
وزارت بهداشت علاوه بر قیمت گذاری ، خریدار کالا است و نقش پرداخت کننده را به عنوان رئیس شورای عالی بیمه ایفا می کند. در نتیجه ، وزارتخانه بدون در نظر گرفتن تغییرات تورمی ، قیمت ها را مطابق با بودجه سالانه خود اصلاح می کند. با این حال ، با افزایش هزینه های تولید ، از جمله آب ، برق ، گاز ، پرسنل و سایر هزینه ها ، قیمت شرکت های دارویی اغلب به تأخیر می افتد.
راه خروج از بحران مواد مخدر این کشور قیمت گذاری رایگان و در عین حال پشتیبانی 100 ٪ بیمه از هزینه های دارویی افراد و بیماران است.
