“زخم” روی روان مخاطب/ به همان اندازه که موهای زنان را رصد می کنید ، خشونت برهنه داشته باشید!

کیفیت برخی از سریال ها ، به جای خودشان ، فاقد هرگونه ارزش هنری است. یکی از مهمترین حقوق مخاطبان ، به ویژه در سریال های جنایی سینمای خانگی ، تولید و نمایش خشونت در این سریال ها است.

یکی از ترفندهای رایج فیلم های کم رنگ و زرد برای جذب مخاطبان در سراسر جهان ، عدم اطمینان جنسی و خشونت است. یعنی اگر این دیدگاه ها برداشته شوند یا تحت پوشش قرار بگیرند ، کمترین آسیب به فیلم و داستان شخصیت ها وارد نمی شود.

در ایران ، هر نمایش جنسی ممنوع است. درعوض ، سریال های جنایی سینمای خانگی به یک خشونت برهنه و برهنه متوسل می شوند تا نقاط ضعف خود را جبران کنند و مخاطب را به خود جلب کنند ، که فاقد ارزش روایی است و با حذف یا خلاصه کردن آنها در داستان دخالت نمی کند مگر اینکه نقص آنها باشد. کار آشکار شده و در جذب مخاطب ناکام است.

نمایش صحنه های طولانی قتل با تمام جزئیات ، در حال مرگ ، بدن خونین قربانی ، زخم های دلهره آور و سوء استفاده ، بدن جسد ، سوزاندن جسد و غیره. این سیستم عامل ها به همان اندازه طبیعی هستند و آنچه را برای نشان دادن خشونت بیشتر انجام می دهند.

تقریباً همه سریال های جنایی و پلیس در این شرایط قرار دارند.
آخرین نمونه آخرین قسمت از سری زخم ها است که مخاطب را با نهایت خشونت قربانی می کند.

نمایش بیماری زا از قتل های فاجعه بار خونین و سوزاندن جسد در منظره های طولانی برای تولید کننده کافی نیست ، نگاه طولانی یک زن در قبر می بخشد در حالی که چشم و دهان او مطابق سنت بسته است و تصمیم می گیرد و روح روح آن را می دهد مخاطبان.
این فیلمساز می تواند هر یک از این دیدگاه ها را برای این داستان در دو تا سه ثانیه خلاصه کند. اما بدون هیچ دلیلی هنر این بار را نمی داند. ما حتی در زندگی روزمره خود به چنین صحنه هایی خیره نمی شویم و از آنها فرار می کنیم.

اعلام گروه بندی سنی در ابتدای فیلم نیز بیهوده است. این صحنه های خشن و کشنده روح همه به هر کسی آسیب می رسانند.

علاوه بر این ، چنین راهی برای نمایش خشونت یک جامعه ، طبق آمار جنایی و آسیب های اجتماعی مستعد خشونت ، خشونت را تشویق می کند و به عادی سازی مرگ و قتل و خون کمک می کند. Ceptors ، Pathologists ، جامعه شناسان و روانشناسان مخالف اعدام در عموم هستند و آن را جنایی و روانشناختی در معرض آسیب پذیر جامعه می دانند. در اخلاق رسانه ای ، نمایش اعدام ها نیز ممنوع است.

اما سیستم عامل های مبتنی بر خانه غیرمسئولانه و فیلمسازان آشکارا به منظور کسب درآمد بیشتر و پنهان کردن کیفیت پایین فیلم ها ، نه احترام به حق مخاطب ، نه به اخلاق حرفه ای ، آشکارا مرگ و قتل را تماشا می کنند.

این نوع آثار ، که بیشتر به دلیل روح و غیر مسئولانه هستند ، در جامعه خون و مرگ در جامعه و روان جامعه جامعه را زخمی می کنند. ساترا ، که طبق سنت فعلی کشور ، فقط روی موهای زنان و حرکات آنها در حسابرسی های خود تمرکز دارد ، باید به میزان ، نوع خشونت در فیلم های سینمای خانگی عمل کند و با حفظ اصل آزادی بیان از چنین مواردی یک صحنه برای جلوگیری از

در حال حاضر ، بهترین راه برای دفاع از خود در برابر این موج ویرانگر فیلم ، دیدن این فیلم ها نیست.

*وکیل