چالش های اهدای ریه در ایران 4 درصد از ریه های اهدایی قابل استفاده است – خبرگزاری مهر ایران و جهان

سلامت جو، با وجود نیاز مبرم به پیوند ریه و افزایش بیماران در لیست انتظار، تعداد اهدای ریه در ایران نسبت به استانداردهای جهانی بسیار کم است. دلایلی مانند مراقبت ناکافی از اهداکنندگان مرگ مغزی و عفونت های بیمارستانی تنها 4 درصد از ریه های اهداکننده را قابل استفاده می کند. این در حالی است که روزانه بیش از 12 بیمار نیازمند به عضو جان خود را از دست می دهند.

اهدای ریه یکی از اقدامات حیاتی و پیشرفته در زمینه پزشکی است که می تواند جان بیماران مبتلا به بیماری های شدید ریوی را نجات دهد، این روش معمولا برای بیمارانی انجام می شود که به دلیل نارسایی شدید ریه قادر به ادامه زندگی نیستند و سایر درمان ها بی اثر بوده است. .

اهدای ریه شرایطی دارد که فرد باید آن ها را داشته باشد. اهداکننده باید یک ریه اهداکننده مرگ مغزی زنده یا مرده باشد و در برخی موارد می‌توان از بخش‌های ریه اهداکنندگان زنده نیز استفاده کرد. سلامت اهداکننده موضوع دیگری است، اهداکننده باید در سلامت کامل و عاری از بیماری هایی مانند عفونت، سرطان یا بیماری های ریوی باشد.

همچنین در کنار این شرایط، مهم‌ترین نکته این است که ریه فرد سازگاری خود را با گیرنده نشان دهد و برای جلوگیری از رد عضو، گروه خون و سایر معیارهای بیولوژیکی باید بین اهداکننده و گیرنده سازگار باشد.

.

با این حال، نیاز به افزایش آگاهی عمومی در مورد اهمیت اهدای عضو و تسهیل فرآیندهای قانونی و پزشکی برای افزایش تعداد اهداکنندگان وجود دارد. اگر بخواهیم در مورد مراحل اهدای ریه صحبت کنیم، اولین قدم تشخیص نیاز بیمارانی است که معمولاً به دلیل بیماری هایی مانند پیوند ریه نیاز به پیوند دارند. فیبروز ریه، بیماری انسداد مزمن ریه (COPD)، یا فشار خون ریوی انتخاب شده است. مرحله دوم دریافت کنید یک فرد در لیست انتظار است گیرندگان در لیست انتظار پیوند قرار می گیرند و بر اساس شرایط پزشکی و سازگاری اولویت بندی می شوند که معمولاً زمان زیادی طول می کشد تا انجام شود.

مرحله آخر؛ جراحی و پیوند است، پس از آماده سازی، جراحی برای خارج کردن ریه از اهدا کننده و پیوند آن به گیرنده انجام می شود.

چالش ها و خطرات پیوند ریه

چالش ها و خطراتی که فرد را پس از پیوند تحت تاثیر قرار می دهد یکی از این عوامل است. رد عضو زمانی است که سیستم ایمنی ممکن است ریه پیوندی را به عنوان یک عامل خارجی تشخیص دهد و آن را رد کند. برای جلوگیری از این مشکل، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی تجویز می شود.

در برخی موارد، عفونت‌ها بیماران پیوند ریه را تهدید می‌کنند که به دلیل مصرف داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی در معرض خطر بالای عفونت هستند و تعداد اهداکنندگان بالقوه کم است و زمان انتظار بیماران را افزایش می‌دهد.

بیمارانی که نیاز به پیوند ریه دارند باید تحت یک ارزیابی جامع قرار گیرند تا مشخص شود آیا آنها کاندید مناسبی برای پیوند هستند یا خیر.

همچنین بیمارانی که برای پیوند تایید شده اند در لیست انتظار قرار می گیرند. موقعیت بیمار در این لیست بر اساس معیارهای شدت بیماری، گروه خونی، اندازه ریه و زمان انتظار تعیین می شود.

جراحی پیوند ریه چقدر طول می کشد؟

این جراحی معمولاً چندین ساعت طول می کشد و شامل برداشتن ریه بیمار و جایگزینی آن با ریه اهداکننده است. بسته به شرایط بیمار، یک یا هر دو ریه ممکن است پیوند شوند.

همچنین گیرنده پس از جراحی، بیمار نیاز به مراقبت از جمله مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، ویزیت منظم پزشکی و مدیریت عوارض جانبی خاص دارد.

با کتایون نجفی زاده، فوق تخصص بیماری های ریوی و مدیر عامل انجمن اهدای عضو ایران به گفت وگو نشستیم..

این فوق تخصص ریه در گفت وگویی به مباحث مربوط به اهدای ریه و چالش های موجود در این زمینه پرداخت. وی با اشاره به اهمیت اهدای عضو از افراد دچار مرگ مغزی، تاکید کرد: وضعیت اهدای ریه در ایران بسیار کمتر از استانداردهای جهانی است.

مکانیسم مرگ مغزی و اهمیت اهدای عضو

نجفی زاده تصریح کرد: قلب انسان از طریق گره پیشاهنگ که ساختار کوچکی در بالای قلب است، امواج الکتریکی تولید می کند و ضربان قلب را برقرار می کند. این گره برای عملکرد خود به اکسیژنی بستگی دارد که از ریه ها تامین می شود.

وی افزود: اما فرمان تنفس از مغز صادر می شود و زمانی که مغز بر اثر عواملی مانند ضربه مغزی، تومور یا خونریزی مغزی متورم می شود، فشار داخل جمجمه افزایش یافته و خون رسانی به مغز و ساقه مغز قطع می شود. این منجر به مرگ سلول های مغزی و به دنبال آن مرگ مغزی می شود.

نجفی زاده ادامه داد: در گذشته که دستگاه تنفس مصنوعی وجود نداشت، پس از مرگ مغزی، ضربان قلب به سرعت قطع می شد. اما امروزه با استفاده از این دستگاه ها، اکسیژن مصنوعی به قلب می رسد و ضربان قلب تا مدتی ادامه می یابد، البته مغز کاملاً از کار افتاده است.

مشکلات اهدای ریه در ایران

نجفی زاده در ادامه به چالش های اهدای ریه اشاره کرد و گفت: ریه ها به دلیل ساختار حساس و سطح وسیعی که دارند، بیشتر از سایر اندام ها در معرض آسیب و عفونت هستند. عواملی مانند کوفتگی ریه در تصادفات، ورود غذا به ریه در هنگام تصادف و عفونت های رایج در ICU ها آنها باعث می شوند که تنها درصد کمی از ریه ها اهدا شود.

وی افزود: در دنیا به طور متوسط ​​10 تا 20 درصد از ریه اهداکنندگان مرگ مغزی قابل استفاده است اما در ایران این میزان تنها 4 درصد است. علت اصلی این مشکل عدم مراقبت کافی از اهداکنندگان مرگ مغزی در ICU و مکش نداشتن ترشحات ریوی به موقع

آمار نگران کننده از بیماران در لیست انتظار

به گفته نجفی زاده، بیشترین تعداد پیوند ریه سالانه در ایران 16 مورد بوده و این در حالی است که سالانه حداقل 80 تا 90 بیمار نیاز مبرم به پیوند ریه دارند. وی تاکید کرد: تعداد زیادی از بیماران در لیست انتظار به دلیل نداشتن ریه مناسب جان خود را از دست می دهند. قبل از شیوع کرونا روزانه 7 تا 10 نفر به دلیل نبود عضو پیوندی جان خود را از دست می دادند و اکنون این تعداد به بیش از 12 نفر در روز رسیده است.

اقدام فوری لازم است

مدیرعامل انجمن اهدای عضو ایران با اشاره به اهمیت فرهنگ سازی و مدیریت بهتر فرآیند اهدای عضو، گفت: در کشوری که فرهنگ ایثار دارد، دفن اعضای ارزشمند مغز منطقی نیست. افراد مرده از یک سو و از سوی دیگر بیماران نیازمند به دلیل کمبود اعضای بدن باید تلاش بیشتری برای افزایش آگاهی عمومی و بهبود مراقبت از اهداکنندگان مرگ مغزی صورت گیرد.

توصیه به بیماران پیوندی

نجفی زاده در پایان به حساسیت نگهداری بیماران پس از پیوند ریه اشاره کرد و گفت: بیماران باید داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی خود را به طور منظم مصرف کنند تا بدن عضو جدید را پس نزند. همچنین مراقبت دقیق برای جلوگیری از عفونت ضروری است، زیرا ریه به دلیل تماس مستقیم با هوا بیشتر مستعد ابتلا به عفونت است.

اهدای عضو؛ چالش بزرگ در ایران

به گزارش مهر؛ وضعیت اهدای ریه در ایران نشان دهنده چالشی عمیق در مدیریت نظام سلامت و درمان است که ابعاد آن از مسائل پزشکی تا فرهنگی را شامل می شود. مراقبت ناکافی از اهداکنندگان مرگ مغزی، به ویژه در ICU می بینمو عدم استفاده بهینه از ظرفیت های موجود یکی از مهمترین مشکلات در این زمینه است. فقدان تجهیزات پیشرفته یا دانش کافی برای حفظ سلامت اعضای اهداکننده یکی از دلایل کاهش میزان استفاده از ریه های قابل پیوند است. بهبود این شرایط مستلزم آموزش تخصصی پرسنل، استانداردسازی پروتکل های مراقبت و سرمایه گذاری در تجهیزات پزشکی است