فرهاد طالبیان: سازمان جهانی بهداشت فهرستی از علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالان ارائه کرده است. بیشتر علائم اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) واضح است و با کمک این علائم می توان این مشکل را در فرد مبتلا تشخیص داد. اما مطالعات نشان داده است که تقریبا 20 درصد از بزرگسالان نمی دانند که به این اختلال مبتلا هستند. سازمان بهداشت جهانی فهرستی از علائم این اختلال در بزرگسالان ارائه کرده است.
فهرست علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالان طبق گفته محققان سازمان جهانی بهداشت عبارتند از:
بی دقتی و عدم توجه به جزئیات
از آنجایی که افراد مبتلا به ADHD سطح دوپامین بسیار پایینی دارند، انجام سریع و دقیق کار برای آنها دشوار است.
بی قراری و تندخویی
این افراد نیز گرم مزاج هستند. البته بیقراری آنها با نوشیدن مقدار زیادی کافئین در روز یا داشتن اختلال اضطرابی بیشتر می شود.
نوسانات خلقی و تحریک پذیری
افراد مبتلا به ADHD نمی توانند به راحتی احساسات خود را کنترل کنند و به همین دلیل دارای نوسانات خلقی هستند و همچنین بسیار تحریک پذیر هستند.
ناتوانی در تمرکز یا اولویت بندی کارها
افراد مبتلا به ADHD باید سخت کار کنند تا روی یک کار تمرکز کنند. معمولاً آنقدر حواسشان پرت است که زمان را از دست می دهند و حتی متوجه نمی شوند که چقدر برای چیزی وقت گذاشته اند. به علاوه همیشه قبل از اتمام کار به سراغ کارهای جدید می روند و کارهای قبلی را نیمه کاره رها می کنند.
مشکل در برقراری ارتباط با دیگران
افراد مبتلا به ADHD به دلیل حواس پرتی نمی توانند ارتباط کلامی و گفتگوی مناسب با دیگران داشته باشند. آنها همیشه یا فراموش می کنند که موضوع گفتگو چه بوده است یا اغلب بین حرف های دیگران می پرند و چیزی غیر از موضوع گفتگو می گویند. تعامل با این افراد دشوار است.
توصیه های روانپزشک
دکتر علی نیک جو، روانپزشک و روانکاو، خطاب به والدینی که کودکی مبتلا به بیش فعالی یا نقص توجه دارند، می گوید: موضوع این نیست که به فرزندتان بگویید ADHD دارد یا نه. نکته این است که کودک شما احساس نمی کند که هوش کمتری نسبت به دیگران دارد. این در مورد دارو خوردن فرزند شما نیست. نکته این است که کودک شما احساس عزت نفس دارد. موضوع این نیست که آیا فرزند شما تحت درمان قرار می گیرد یا خیر. نکته این است که فرزند شما توسط گروه همسالان به دلیل رفتاری که تقصیر او نیست طرد نمی شود.
این روانپزشک تاکید می کند: تشخیص بیماری بیش از هر چیز با مصاحبه روانپزشک با کودک و والدین و گزارش های معلم و مربی مدرسه است. تشخیص و درمان ADHD در دختران بسیار مهمتر است زیرا در دختران این بیماری معمولاً به شکل کمبود توجه به جای بیش فعالی رخ می دهد و در بسیاری از موارد نادیده گرفته می شود.
منبع:خبرآنلاین
