زنان باید این مقاله را بخوانند!

الهه جعفرزاده: اضطراب یک پاسخ طبیعی به استرس است. سطوح خفیف اضطراب می تواند در برخی شرایط مفید باشد و ما را نسبت به خطرات آگاه کند. اختلالات اضطرابی با احساسات عادی عصبی بودن یا اضطراب متفاوت است و شامل ترس یا اضطراب بیش از حد است. اختلالات اضطرابی یکی از شایع ترین اختلالات روانی است. که تقریباً 30 درصد از بزرگسالان را در مقطعی از زندگی خود تحت تأثیر قرار می دهند. همچنین طبق تحقیقات، زنان بیش از مردان از اختلالات اضطرابی رنج می برند.

اختلالات اضطرابی باعث می شود افراد از موقعیت هایی که باعث تحریک یا تشدید علائم آنها می شود اجتناب کنند. این اختلالات ممکن است بر عملکرد کاری، تحصیلات و روابط شخصی تأثیر بگذارد و در صورت درمان نشدن، زندگی فرد را مختل کند.

انواع اختلالات اضطرابی

انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد. که در ادامه معرفی و توضیح داده خواهد شد:

اختلال اضطراب فراگیر – اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر شامل نگرانی مداوم و بیش از حد است که در فعالیت های روزانه اختلال ایجاد می کند. این نگرانی و تنش مداوم ممکن است با علائم فیزیکی مانند بیقراری، احساس خستگی، مشکل در تمرکز، تنش عضلانی یا مشکلات خواب همراه باشد.

اختلال هراس اختلال هراس

اختلال هراس ناشی از هراس یا ترس ناگهانی است. این حملات معمولا با علائمی مانند تپش قلب، تعریق، لرز، تنگی نفس و بی حسی رخ می دهند. میانگین سن شروع اختلال پانیک 20 تا 24 سال است.

فوبیای خاص – فوبیای خاص

فوبیای خاص یک ترس شدید و مداوم از یک شی، موقعیت یا فعالیت خاص است که به طور کلی بی ضرر است. خود مبتلایان به این اختلال می دانند که ترسشان بیش از حد است، اما نمی توانند بر آن غلبه کنند. برای مثال می توان به ترس از ارتفاع، پرواز، صحبت در جمع یا ترس از عنکبوت اشاره کرد.

آگورافوبیا – آگورافوبیا

آگورافوبیا ترس از قرار گرفتن در مکان‌های باز و شلوغ مانند سینماها، مراکز خرید، پایانه‌های حمل‌ونقل عمومی، فرودگاه‌ها یا موقعیت‌هایی مانند ایستادن در صف یا ماندن در ترافیک است که خروج فوری و آسان از آن‌ها وجود ندارد. این نوع فوبیا معمولاً با افکار مضطرب در مورد غش کردن یا از دست دادن کنترل در ملاء عام همراه است و عمدتاً منجر به اجتناب از این مکان ها می شود.

اختلال اضطراب اجتماعی فوبیای اجتماعی

اضطراب اجتماعی یا فوبیا نوعی اضطراب است که با ترس و اضطراب شدید در موقعیت های اجتماعی مشخص می شود و بخشی از فعالیت های روزانه و کیفیت زندگی فرد را مختل می کند. برخی از مبتلایان ممکن است هفته ها خانه را ترک نکنند یا از بسیاری موقعیت های اجتماعی مانند کار و مدرسه اجتناب کنند.

اختلال اضطراب جدایی اختلال اضطراب جدایی

فرد مبتلا به اختلال اضطراب جدایی به شدت از جدا شدن از کسانی که به آنها وابسته است می ترسد یا مضطرب است. یک فرد مبتلا به اختلال اضطراب جدایی دائما نگران از دست دادن نزدیک ترین فرد به خود است، ممکن است از بیرون رفتن یا خوابیدن دور از خانه یا بدون آن فرد امتناع کند و حتی ممکن است در مورد جدایی کابوس ببیند.

لالایی انتخابی – لالی انتخابی

کودکان مبتلا به لالی انتخابی در برخی موقعیت های اجتماعی مانند مدرسه که از آنها انتظار می رود صحبت کنند صحبت نمی کنند. آنها در خانه و در مقابل اعضای نزدیک خانواده صحبت می کنند، اما اغلب در حضور دیگران مانند دوستان نزدیک یا پدربزرگ و مادربزرگ صحبت نمی کنند. لغزش انتخابی معمولاً قبل از 5 سالگی شروع می شود و ممکن است تشخیص آن تا زمانی که کودک وارد مدرسه شود دشوار باشد. بسیاری از کودکان مبتلا به لال انتخابی، کمرویی شدید، کمرویی اجتماعی و اضطراب اجتماعی بالا را تجربه می کنند.

تشخیص و درمان

اولین قدم این است که به پزشک مراجعه کنید تا مطمئن شوید که هیچ مشکل جسمی یا بیماری زمینه ای وجود ندارد که باعث اضطراب شود. اگر اختلال اضطرابی تشخیص داده شود، درمان می تواند با ارجاع به یک متخصص سلامت روان آغاز شود. متأسفانه، بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی به دنبال کمک نیستند یا از وجود درمان های موثر برای بهبود وضعیت خود آگاه نیستند.

روان درمانی و دارو درمانی دو درمان اصلی اختلالات اضطرابی هستند.

روان درمانی: این شامل صحبت و مشاوره با یک درمانگر برای کاهش علائم اضطراب است. درمان شناختی رفتاری (CBT) موثرترین شکل روان درمانی برای اختلالات اضطرابی است. این روش شامل مواجهه درمانی است که در آن به تدریج در معرض یک شی یا موقعیتی قرار می گیرید که باعث اضطراب شما می شود. در این روش با کمک درمانگر، مدیریت علائم اضطراب در اختیار شما قرار می گیرد.

درمان دارویی: بسته به نوع اختلال اضطرابی و با توجه به شرایط فرد، انواع مختلفی از داروها برای کمک به تسکین علائم استفاده می شود. در برخی شرایط، پزشک ممکن است انواع دیگر داروها و آرام بخش ها را نیز تجویز کند. این داروها برای تسکین کوتاه مدت علائم اضطراب هستند و برای استفاده طولانی مدت مناسب نیستند.

منابع: روانپزشکی، مایوکلینیک

۴۷۲۳۲