هادی احمدی با عنوان این مطلب که بیماری های خاص جان انسان ها را تهدید می کند، اظهار داشت: با توجه به وضعیت تولید و واردات داروهای بیماران خاص، سه محدودیت برای داروهای بیماری های خاص داریم.
وی افزود: هر ساله سازمان غذا و دارو و ادارات کل غذا و داروی استان ها برای ثبت نام با داروخانه های سراسر کشور تماس می گیرند. برخی از داروخانه ها ثبت شده و معتبر هستند، مقررات خاصی برای توزیع این داروها وجود دارد، آنها داروخانه هایی را انتخاب می کنند که واجد شرایط هستند.
احمدی در پاسخ به این سوال که چرا داروخانه ها به سمت توزیع برخی داروها نمی روند، گفت: به دلیل ناعادلانه بودن توزیع نیست، بلکه به این دلیل است که سازمان های بیمه گر با بیماران همگام نیستند. برخی از داروهای خاص مانند فاکتورهای خونی 100 درصد بیمه هستند و بیمار مجبور به پرداخت هزینه نیست. این داروها را باید به صورت نقدی یا حداکثر با چک یک ماهه خریداری کرد و اکنون حدود 7 ماه است که سازمان های بیمه گر پولی به داروخانه نداده اند.
وی در این خصوص توضیح داد: با یکی از همکارانم که داروهای خاص توزیع می کند صحبت کردم، گفت 30 میلیارد تومان از سازمان های بیمه گر برای داروهای خاص می خواهد. چک های او وارد شده است نتیجه معکوس می دهد و اعتبار او نزد بانک ها از بین می رود زیرا شرکت های بیمه پرداخت نمی کنند.
عضو هیأت مدیره انجمن داروسازان ایران ادامه داد: سازمان تأمین اجتماعی از خرداد 1403 تاکنون یک ریال بابت بدهی داروخانه ها پرداخت نکرده است، اولاً این داروها گران هستند، بحث میلیاردی است. ثانیاً همه چیز به شرکت های بیمه می رسد و بیمار مجبور به پرداخت هزینه نیست. از طرفی مالیات آنها بالا و 1.5 درصد است. از یک طرف بیمه بد، سود کم و از طرف دیگر مالیات زیاد است. همه نمی توانند. داروخانه هایی که این داروها را توزیع می کنند واقعاً فداکار هستند زیرا از جیب خود هزینه می کنند و سازمان های بیمه گر در کار نیستند.
احمدی در پاسخ به این سوال که چه راهکاری باید در نظر گرفته شود، گفت: راه حلی وجود دارد که اولا از برخی داروها مالیات نگیریم. دوم، سازمان های بیمه گر سقوط او باید به موقع و طبق قانون پول داروخانه را بدهد تا داروخانه بتواند دوباره داروی مخصوص را خریداری و توزیع کند.
