به گزارش خبرنگار اجتماعی سلامت جو ، جسد، خون خشک شده روی زمین، سرما، سکوت و بوی تند مواد شیمیایی زندگی روزمره افرادی است که در اتاق کالبدشکافی پزشکی قانونی مشغول به کار هستند. در اتاق کالبد شکافی پزشکی قانونی، زندگی و مرگ با هم ملاقات می کنند. مرگ با همه سنگینی اش بر تخت های آهنی پهن شده و زندگی با خستگی جسد سنگینی را بر دوش کارگرانی که هر روز درگیر واقعیت های تلخ و دردناک این تالار هستند حمل می کند.
مطمئناً کار در محیطی که بیش از هر چیز یادآور مرگ است، نه تنها به شجاعت، بلکه به صبری عمیق برای تحمل این بار سخت نیاز دارد و تنها یک شخصیت قوی می تواند پس از گذراندن این تصاویر، سالن تشریح را ترک کند.
با وجود زحمات زیاد افراد حاضر در سالن تشریح، کارگران این بخش حقوق و تسهیلاتی دریافت می کنند که به هیچ وجه با کار آنها مطابقت ندارد. یکی از کارمندان قدیمی این سالن که به گفته خودش بیش از 20 سال سابقه کار دارد در تماس تلفنی با خبرنگار تسنیم گفت. او می گوید: کار در پزشکی قانونی از ما آدم های خشن ساخته است. فکر می کنیم رفتارمان عادی است، اما از بازخورد جامعه و حتی خانواده متوجه می شویم که رفتارمان خشن شده است. اگرچه مدت کوتاهی از خدمتم باقی مانده است، اما دیدن چهره های جوانی که دیگر هرگز لبخند نخواهند زد، دردناک است.
وی ادامه می دهد: روزهای اولی که وارد این کار شدم فکر می کردم هیچ چیز نمی تواند مرا تکان دهد اما به مرور زمان متوجه شدم که کار در تئاتر تشریح با همه سختی هایش نه تنها تمرینی برای سرکوب احساسات است، بلکه تست برای به خاطر سپردن شکنندگی انسان. اینجا هر جنازه ای داستانی ناتمام است. داستانی که از پایان دردناک زندگی یک انسان می گوید و در اعماق قلب کسانی که باید به آن نگاه کنند نفوذ می کند.
این کارگر اتاق کالبد شکافی می گوید: البته ما کارمان را دوست داریم اما به شرطی که حقوق و مزایایمان متناسب با سختی کارمان باشد، اما اصلا اینطور نیست. حقوق ثابت ما اینجا 12 میلیون تومان است و با 10 شب خدمت و بیش از 100 ساعت اضافه کاری، حقوق ما کفاف هزینه های خانواده را نمی دهد. در حالی که طبق قانون حقوق پایین 12 میلیون تومان نباید شامل مالیات شود اما نگهبانان و اضافه کاری ما مشمول مالیات است. این در حالی است که افراد شاغل در خشکشویی ها که حجم کارشان بسیار کمتر از ماست و تعدادشان از ما بیشتر است، چند برابر حقوق ما را با پاداش و رفاه دریافت می کنند.
او از پرداخت نشدن پاسداران گلایه دارد و می گوید در دولت آقای رئیسی حقوق پاسداران به موقع پرداخت می شد اما اکنون از اردیبهشت ماه حقوق دریافت نکرده اند و می گویند خزانه دولت خالی است! خوب، کار نکرد؛ اگر خزانه دولت خالی است جیب ما هم خالی است و اقساط و وام و هزینه های خانه و زن و بچه را کجا باید پرداخت کنیم؟ یکی از همکارانم با حدود 20 سال سابقه کار چند روز پیش خرج دندان پسرش مانده بود و پسرش یک میلیون و 300 هزار تومان برای دندان از همکلاسی اش وام گرفت.
وی ادامه می دهد: مشکل دیگر به تعداد نیروها مربوط می شود. متأسفانه به دلیل سختی کار و حقوق کم هیچکس حاضر به کار در سالن نیست و کارگرانی که مدتی در آنجا بوده اند بالاخره یک هفته دوام آورده و دست از کار کشیده اند. چند ماه پیش یک سرباز جوان را آوردند اینجا، جوان خوبی بود، اما به محض اینکه جنازه را باز کرد، ناراحت شد و بعد از چند روز فرار کرد!
این کارگر سالن تشریح خاطرنشان کرد: اینجا جسم و روحی نداریم اما همچنان به کار خود ادامه می دهیم و مشکلی نداریم. تنها خواسته ما این است که عدالت برای ما رعایت شود و به اندازه زحماتی که داریم، زحماتی که می کشیم و ساعاتی که در کنار خانواده مان می گذرانیم، حقوق و رفاه و مزایایی که حداقل مشابه کارمندان است، دریافت کنیم. خشکشویی هایی که کارشان مشابه است. ما و حتی راحت تر از ما.
انتهای پیام/
