به گزارش خبرنگار اجتماعی سلامت جو ، سگ های ولگرد به یکی از معضلات جدی بسیاری از شهرهای ایران تبدیل شده اند.
این معضل نه تنها بر سلامت عمومی جامعه تأثیر منفی می گذارد، بلکه می تواند منجر به افزایش ترس و اضطراب در بین شهروندان شود. به خصوص در سال های اخیر با افزایش جمعیت سگ های ولگرد نیاز به اتخاذ تدابیر و قوانین موثر برای کنترل این جمعیت به شدت احساس می شود.
در حال حاضر بسیاری از شهرها با پدیده سگ های ولگرد دست و پنجه نرم می کنند. حضور این سگ‌ها در معابر عمومی، پارک‌ها و مناطق مسکونی نگرانی‌های مختلفی از جمله خطر حمله، شیوع بیماریها و آلودگی‌های محیطی را به دنبال داشته است زیرا سگ‌های ولگرد می‌توانند ناقل بیماری‌هایی مانند هاری، دیستمپر و سایر بیماری‌های میکروبی باشند. در خطر انتقال به انسان و دیگران. حیوانات هستند.
هاری یکی از کشنده ترین بیماری های منتقل شده توسط سگ های ولگرد است و متاسفانه با وجود گسترش زیرساخت های بهداشتی در کشور همچنان شاهد قربانی شدن تعداد زیادی از شهروندان بر اثر سگ گزیدگی هستیم.
بر اساس اعلام وزارت بهداشت، هاری همچنان یکی از معضلات بهداشتی-اقتصادی کشورمان است و تقریباً تمامی استان ها کم و بیش به این بیماری مبتلا هستند.
این بیماری کشنده یک بیماری حاد ویروسی است که از طریق پستانداران به انسان منتقل می شود. نیش سگ باعث 99 درصد موارد هاری در انسان می شود و می توان از طریق واکسیناسیون سگ و پیشگیری از گاز گرفتگی از آن پیشگیری کرد، اما زمانی که ویروس سیستم عصبی مرکزی را آلوده کند و علائم بالینی ظاهر شود، هاری 100 درصد کشنده است.
اداره کل بیماری های قابل انتقال از حیوان به انسان وزارت بهداشت درباره آخرین آمار هاری در کشور اعلام کرد: ایران از نظر میزان بروز هاری در جهان جزو کشورهایی است که این بیماری در هر دو حالت وحشی مشاهده می شود. و حیوانات اهلی در سال 1402، 18 نفر به بیماری هاری مبتلا شدند.
در این گزارش وزارت بهداشت با اشاره به افزایش شدید موارد حیوان گزیدگی ثبت شده در کشور در سال های اخیر می افزاید: با توجه به تقویت سیستم مراقبت از حیوان گزیدگی، شاهد افزایش موارد هاری و حیوان گزیدگی بوده ایم. در 20 سال گذشته در کشور تعداد موارد حیوان گزیدگی از 23625 مورد (با میزان بروز 56 مورد در صد هزار نفر) در سال 1368 به 386521 مورد (با میزان بروز 453 مورد در صد) افزایش یافته است. هزار نفر جمعیت) در سال 1402!”
به گفته شیرزادی، رئیس اداره بیماری های منتقله از حیوان به انسان وزارت بهداشت، بیش از 80 درصد موارد حیوان گزیدگی مربوط به سگ گزیدگی است. با توجه به این آمار می توان گفت تعداد حیوانات گزیدگی که بیشتر آنها سگ گزیدگی است در دو دهه اخیر در کشور 16 برابر شده است!
بخش مهمی از افزایش موارد هاری و سگ گزیدگی در سال های گذشته را می توان ناشی از عدم کنترل جمعیت سگ های ولگرد دانست که به شهروندان حمله می کنند و باعث افزایش موارد هاری می شوند و از سوی دیگر به دلیل به فقدان قوانین پیشگیرانه در زمینه سگ گردانی و نگهداری از سگ ها هر ساله شاهد افزایش چشمگیر آمار گزش حیوانات توسط سگ های ولگرد و صاحبخانه هستیم.
شاید بتوان گفت تنها قانونی در کشور که مستقیماً به موضوع کنترل و ساماندهی وضعیت سگ های ولگرد اشاره می کند، بند 15 ماده 55 قانون شهرداری ها است که بر اساس آن، جلوگیری از گسترش انسان و حیوان. بیماری ساریا و اطلاع از این قبیل بیماریها به وزارت بهداشت و درمان و دامپزشکی و شهرداریهای همجوار موظف به دور نگه داشتن بیماران مبتلا به بیماری سارکوئید و معالجه و دفع حیواناتی که دارای بیماری سارکوئید هستند و یا بدون همراه و مضر در سطح شهر هستند.
همچنین در کشور در زمینه تصویب قوانین جدید مرتبط با مسائل روز جامعه از جمله سگ گردانی، ضعف داریم به طوری که با وجود تردد زیاد سگ های صاحب در پارک ها و اماکن عمومی در کلانشهرها و عدم رعایت مسایل بهداشتی از سوی صاحبان این سگ ها، می توان گفت قانونی برای برخورد با این افراد و ساماندهی جمعیت صاحبان سگ نداریم و تنها در صورتی که شخصی سگ خود را رانندگی کند. نسبت به دیگری که موجب صدمه جانی شود صاحب سگ طبق ماده 501 قانون مجازات اسلامی به دیه محکوم می شود. این قانون با توجه به اینکه با هدف مجازات پس از حیوان گزیدگی صورت می گیرد جنبه پیشگیرانه ندارد و به همین دلیل نمی تواند در ساماندهی گشت های سگ در کشور مفید و بازدارنده باشد.
راه های کنترل جمعیت سگ ها در کشور
قانون گذاری
فقدان قوانین در کشور ما برای کنترل و ساماندهی جمعیت سگ های صاحب و بی صاحب که منجر به افزایش حیوان گزیدگی و هاری در کشور شده است در حالی که در بسیاری از کشورها قوانینی در زمینه نگهداری از حیوانات خانگی و کنترل جمعیت وجود دارد. سگ های ولگرد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. دارد به عنوان مثال، در آلمان، قوانین سختگیرانه ای برای داشتن و نگهداری حیوانات وجود دارد. هر شخصی که سگ بخواهد موظف به ثبت نام و پرداخت مالیات مربوطه می باشد. این قوانین باعث می شود افراد نسبت به حیوانات خود مسئولیت بیشتری داشته باشند و به این ترتیب از ترک آنها و در نتیجه افزایش موارد حیوان گزیدگی و هاری جلوگیری می شود.
واکسیناسیون و عقیم سازی
بسیاری از کشورها از برنامه های واکسیناسیون و عقیم سازی برای کنترل جمعیت سگ های ولگرد استفاده می کنند. در هند، سازمان های دولتی و غیردولتی به طور مشترک برنامه های گسترده ای را برای عقیم سازی سگ های ولگرد اجرا می کنند. این برنامه ها به کاهش جمعیت سگ های ولگرد و همچنین کاهش خطر ابتلا به بیماری هایی مانند هاری کمک می کند. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO) این برنامه ها در کاهش تعداد سگ های ولگرد در مناطق مختلف موثر بوده است.
سیاست‌های سختگیرانه رهاسازی و تغذیه
یکی از موضوعاتی که به گفته کارشناسان در سال های گذشته به رشد جمعیت سگ های بدون صاحب کمک کرده است، موضوع رهاسازی سگ ها در محیط زیست و غذا دادن به این سگ ها است که عمدتا با نام حیوان انجام می شود. – اقدامات دوستانه در ایران، در حالی که این امر علاوه بر افزایش بی رویه جمعیت سگ ها برای محیط زیست نیز مشکل ساز است.
کارشناسان محیط زیست می گویند: تغذیه سازمان یافته و مستمر سگ های ولگرد باعث می شود که جمعیت سگ ها در یک کانون خاص جمع شوند و این امر علاوه بر اینکه کنترل جمعیت آنها را دشوارتر می کند، طول عمر سگ ها را افزایش می دهد و همچنین رقابت غذایی و سرزمینی بین آنها را تشدید می کند. آنها را افزایش می دهد و پرخاشگری این حیوانات می شود
از طرفی سگ هایی که به غذا عادت کرده اند ممکن است رفتار پرخاشگرانه تری از خود نشان دهند و در این صورت این حیوانات به هر عابر پیاده ای که حتی کیسه پلاستیکی در دست داشته باشد به تصور اینکه تامین کننده غذا هستند حمله می کنند و در نتیجه هر ساله شاهد افزایش موارد هستیم. ما حیوان گزیدگی و هاری هستیم.
موضوع دیگری که به افزایش جمعیت سگ ها کمک می کند. سگ ها در طبیعت یا اطراف شهرها رها می شوند. در برخی کشورها قوانین محدودکننده ای وضع شده است تا از افزایش جمعیت سگ ها به این روش جلوگیری شود. کشورهایی مانند نیوزلند با اعمال سیاست های سختگیرانه علیه سگ های ولگرد و افزایش مجازات برای افرادی که حیوانات خود را رها می کنند، سعی در کنترل جمعیت سگ های ولگرد دارند. این سیاست‌ها معمولاً شامل جریمه و حتی زندان برای افرادی که سگ را از دست می‌دهند، می‌شود. این نوع اقدامات به ایجاد احساس مسئولیت در جامعه و جلوگیری از رهاسازی سگ ها و در نتیجه افزایش جمعیت سگ های ولگرد کمک می کند.
در هلند هیچ سگی بدون صاحب در خیابان های شهرهای مختلف این کشور یافت نمی شود. در یک دوره زمانی، دولت هلند غذا دادن به سگ های ولگرد را ممنوع کرد و هزینه عقیم سازی سگ ها را پرداخت کرد. در این کشور نگهداری از سگ ها نیز قوانین سخت گیرانه ای دارد، به عنوان مثال صاحبانی که سگ های خود را به هر دلیلی در خیابان رها می کنند با مجازات حبس و مالیات نیز برای نگهداری سگ در نظر گرفته می شود. هلندی ها همچنین با اجرای برنامه ای سراسری با بودجه دولتی به نام CNVR (جمع آوری، عقیم سازی، واکسیناسیون و برگرداندن) توانستند مشکل سگ های ولگرد را حل کنند. آژانس جهانی حفاظت از حیوانات نیز معتقد است که این برنامه موثرترین راه برای مبارزه با جمعیت سگ های ولگرد بوده است.
انتهای پیام/
