تیم تحقیقاتی از فناوری اوریگامی DNA برای ادغام نانوصفحات DNA با محل‌های اتصال فعال‌کننده پلاسمینوژن بافتی (tPA) از پیش طراحی‌شده و محل‌های اتصال DNA پاسخگو به ترومبین استفاده کردند. Fasten یک ساختار تریپلکس DNA به هم پیوسته است که به عنوان یک تشخیص دهنده ترومبین، کنترل کننده آستانه و کلید روشن/خاموش عمل می کند.
محقق چینی وانگ لیانهوی گفت: داروهای ترومبولیتیک (داروهایی که لخته های خون را می شکنند) یک شمشیر دولبه هستند و در صورت عدم استفاده صحیح می توانند خطرناک باشند. این داروها ممکن است فیبرین را در زخم های نرمال به طور بی مورد حل کنند و در نتیجه عملکرد لخته شدن غیرطبیعی و در موارد شدید، زخم های باز و خونریزی ایجاد کنند.
“فیبرین” رشته های پروتئینی هستند که از فیبرینوژن در هنگام انعقاد خون در بدن ایجاد می شوند و با ایجاد یک تورنیکه نقش مهمی در تشکیل لخته خون دارند.
با این حال، این نانودستگاه می تواند بر اساس غلظت ترومبین تعیین کند که آیا آنها نزدیک لخته خون هستند یا زخم. اگر غلظت بالا باشد نشان دهنده ترومبوز محل است و سپس دستگاه دارو را آزاد می کند.
محققان با بیان اینکه این دستگاه در بدن انسان قابل تجزیه و متابولیزه شدن است، افزودند: انتظار می رود راه حل جدیدی برای درمان بیماری هایی مانند «سکته قلبی» یا سکته مغزی ارائه کند.
این مطالعه به صورت آنلاین در مجله Nature Materials منتشر شده است.
انتهای پیام/
