به گزارش گروه سلامت و درمان خبرگزاری سلامت (تابنا)، بیماری کرون یکی از انواع بیماری های التهابی روده است. برآوردها نشان می دهد که بیش از 780 هزار آمریکایی از این بیماری رنج می برند. تاکنون، محققان به یک نتیجه قطعی در مورد چگونگی شروع بیماری، افرادی که مستعد ابتلا به این بیماری هستند یا نحوه مدیریت بهتر علائم آن نرسیده اند. بیماری کرون معمولاً روده کوچک و روده بزرگ را درگیر می کند، اما می تواند هر بخشی از دستگاه گوارش را از ابتدای دهان تا مقعد درگیر کند.
شدت علائم این بیماری می تواند از خفیف تا شدید و تهدید کننده زندگی متغیر باشد. علائم بیماری «کرون» معمولاً به تدریج ایجاد می شود، اما به ندرت ممکن است شاهد شروع ناگهانی و سریع علائم باشیم. علائم اولیه بیماری کرون شامل اسهال، گرفتگی عضلات شکمی، مدفوع خونی، تب، هذیان، بی اشتهایی و کاهش وزن غیرقابل توضیح است. علائم این بیماری را می توان با شرایط و بیماری های دیگر مانند مسمومیت غذایی، معده درد و آلرژی غذایی اشتباه گرفت. در صورت تداوم علائم، باید با پزشک متخصص مشورت کنید.
همچنین «فیستول های دردناک»، «زخم های دستگاه گوارش»، «التهاب مفاصل و پوست»، «اختلال تنفسی یا کاهش توانایی ورزش به دلیل کم خونی» از جمله علائم شدید بیماری کرون هستند. تشخیص زودهنگام و زودهنگام بیماری از بروز مشکلات بعدی جلوگیری کرده و منجر به شروع زودهنگام روند درمان می شود.
“Gastroduodenal” که قسمت هایی از معده و ابتدای روده کوچک را درگیر می کند. “ژژونیلیت” که قسمت میانی روده کوچک را درگیر می کند. “ایلئیت” که قسمت های انتهایی روده کوچک را درگیر می کند. «ایلئوکولیت» که قسمت های انتهایی روده کوچک و کولون را درگیر می کند و «کرون» که روده بزرگ را درگیر می کند از انواع بیماری کرون هستند. “علت” این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، اما شرایط خودایمنی می تواند منجر به شروع روند بیماری شود. اگرچه اختلال در عملکرد سیستم ایمنی می تواند در علت بیماری دخیل باشد، اما این بیماری هنوز به طور قطعی به عنوان یک بیماری خودایمنی طبقه بندی نشده است.
برخی از ژن های خاص، داشتن خویشاوندان مبتلا به این بیماری و به خصوص دوقلو بودن، سیگار کشیدن، مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد بارداری خوراکی، آنتی بیوتیک ها و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، زندگی شهری از عوامل خطر ابتلا به بیماری کرون محسوب می شوند.
بیماری کرون معمولاً بر اساس نتایج تغییرات نمونه بافتی گرفته شده از فرد در طی آندوسکوپی فوقانی یا تحتانی تشخیص داده می شود. سایر آزمایش‌ها نیز ممکن است به تشخیص بیماری همراه با علائم و نشانه‌ها کمک کنند. این آزمایش ها شامل آزمایش خون یا مدفوع، آندوسکوپی و کولونوسکوپی است. همچنین ام آر آی یا «سی تی اسکن» می تواند به تشخیص بیماری کمک کند.
تاکنون هیچ درمان قطعی برای بیماری کرون پیدا نشده است، اما علائم آن قابل مدیریت است. گزینه های درمانی مختلفی برای مدیریت شدت علائم در نظر گرفته شده است. می توانید از ترکیبات ضد اسهال، ضد التهابی، طبیعی و تعدیل کننده های سیستم ایمنی استفاده کنید. اگر درمان‌های کمتر تهاجمی و تغییرات سبک زندگی علائم را بهبود نبخشد، ممکن است نیاز به جراحی باشد.
به گفته دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، غذای سالم نمی تواند باعث بیماری شود، اما می تواند منجر به عود علائم شود. بنابراین، برنامه غذایی که برای یک فرد مبتلا مفید است، می تواند برای افراد دیگر بی اثر باشد. مهم است که بدانیم کدام ترکیبات غذایی برای کنترل علائم ما مفید هستند که می توانیم با ردیابی علائم خود با مصرف غذاهای مختلف و مشورت با پزشک متخصص یا متخصص تغذیه، آن ها را مدیریت کنیم.
تغییرات رژیم غذایی که می تواند به کاهش شدت علائم کمک کند شامل کاهش فیبر، محدود کردن مصرف چربی، محدود کردن مصرف لبنیات، نوشیدن آب و مصرف ویتامین ها و مواد معدنی است. کاهش فیبر؛ برخی از افراد ممکن است با دریافت فیبر غذایی بیشتر، علائم گوارشی را تشدید کنند. در این صورت ممکن است با مشورت پزشک متخصص یا متخصص تغذیه استفاده از رژیم های غذایی کم فیبر ضروری باشد.
محدودیت مصرف چربی؛ بیماری کرون ممکن است در توانایی بدن برای متابولیسم و جذب چربی اختلال ایجاد کند. با این حال، یک مطالعه حیوانی در سال 2017 روی موش ها نشان داد که رژیم غذایی سرشار از چربی های گیاهی ممکن است اثرات مثبتی بر میکروبیوتای روده افراد مبتلا به بیماری کرون داشته باشد.
محدودیت مصرف لبنیات؛ حتی اگر عدم تحمل لاکتوز را نداشته باشید، ممکن است بدن شما در هضم برخی از محصولات لبنی در طول دوره بیماری دچار مشکل شود.
آب آشامیدنی؛ بیماری کرون می تواند توانایی جذب آب از دستگاه گوارش را مختل کند و منجر به کم آبی و کم آبی بدن شود که ممکن است در صورت اسهال یا خونریزی گوارشی تشدید شود.
دریافت ویتامین ها و مواد معدنی؛ کرون می تواند بر توانایی روده در جذب مواد مغذی تأثیر بگذارد. ممکن است دریافت مواد مغذی از طریق غذا کافی نباشد، در این صورت می توانید پس از مشورت با پزشک متخصص یا متخصص تغذیه از مکمل های ویتامینی استفاده کنید.
برخی از افراد از طب مکمل و جایگزین برای کمک به مدیریت علائم خود استفاده می کنند. سازمان غذا و دارو استفاده از این درمان ها را تایید نکرده است اما برخی از افراد در کنار درمان اصلی خود از آنها استفاده می کنند. بدون مشورت با پزشک خود هیچ درمان تکمیلی را به درمان اولیه خود اضافه نکنید.
برخی از درمان های مکمل این بیماری شامل پروبیوتیک ها، پری بیوتیک ها، روغن ماهی، مکمل ها و طب سوزنی است. پروبیوتیک ها؛ مصرف پروبیوتیک ممکن است از عدم تعادل میکروبیوتای روده در افراد بیمار جلوگیری کند. پری بیوتیک؛ پری بیوتیک ها ترکیبات غذایی بالقوه مفیدی هستند که باکتری های مفید روده را تغذیه کرده و تعداد آنها را افزایش می دهند. روغن ماهی؛ تحقیقات در مورد استفاده از ماهی های روغنی غنی از امگا 3 مانند سالمون و ماهی خال مخالی در افراد مبتلا به بیماری کرون ادامه دارد.
مکمل ها؛ برخی از گیاهان، ویتامین ها و مواد معدنی ممکن است علائم بیماری را کاهش دهند. تحقیقات در مورد اثربخشی انواع مختلف مکمل ها ادامه دارد. طب سوزنی؛ تحقیقات نشان داده است که طب سوزنی همراه با موکسا تراپی (نوعی از طب سنتی چینی که شامل سوزاندن گیاهان دارویی روی یا نزدیک پوست است) ممکن است به بهبود علائم کمک کند.
در صورت استفاده از هر روش درمانی یا مصرف داروهای بدون نسخه حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از مواد می توانند بر کارایی داروها یا اثربخشی درمان ها تأثیر بگذارند. در برخی موارد، تداخلات دارویی یا عوارض جانبی می تواند خطرناک و تهدید کننده زندگی باشد
