علی سلیمی: به طور کلی تمامی داروهای روانپزشکی دارای عوارض جانبی هستند و مصرف طولانی مدت آنها به جز اختلالات ژنتیکی شدید و مزمن توصیه نمی شود. اضطراب یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که برای کنترل و درمان آن از داروهای مختلف روانپزشکی استفاده می شود. تقریباً پرمصرف ترین داروهای اضطراب، بنزودیازپین ها هستند که برای طیف وسیعی از بیماری ها از جمله اضطراب، استرس، تشنج و بی خوابی تجویز می شوند. کلونازپام، دیازپام، لورازپام و کلردیازپوکساید همه انواع بنزودیاپین ها هستند.
محققان یک دانشگاه هلندی در تحقیقات خود دریافتند که بنزودیازپین ها اثرات نامطلوب زیادی بر شناخت دارند. استفاده از بنزودیازپین ها بسیار رایج است، اما اثرات طولانی مدت آنها بر تخریب عصبی و خطر زوال عقل نامشخص است. در این مطالعه، 49.5 درصد از شرکت کنندگان در مقطعی در 15 سال گذشته بنزودیازپین مصرف کرده بودند. مصرف کلی بنزودیاپین با افزایش خطر زوال عقل همراه نیست، مصرف طولانی مدت به طور قابل توجهی با کاهش حجم مغز مرتبط است.
محققان دریافتند که 726 نفر از 5443 شرکت کننده در این مطالعه، یعنی 13.3 درصد از آنها، دچار زوال عقل بودند. یافته های این مطالعات نشان می دهد که استفاده طولانی مدت از بنزودیازپین ها ممکن است قسمت هایی از مغز را که در تنظیم حافظه و خلق و خوی نقش دارند، کوچک کند. اولین مطالعه از این دست در سال 1982 انجام شد که نشان داد مغز افرادی که بنزودیازپین مصرف می کردند در مقایسه با افرادی که این داروها را مصرف نمی کردند کوچکتر و آسیب دیده بود. تا سال 2023، زمانی که در مجموع بیش از 30 میلیون آمریکایی مصرف بنزودیازپین را گزارش کردند، یک نظرسنجی جامع از 1207 نفر نشان داد که 76.6٪ علائم پس از قطع را گزارش کردند که برای یک سال یا بیشتر ادامه داشت. بیش از نیمی از پاسخ دهندگان افکار خودکشی یا اقدام به خودکشی را گزارش کردند. اگرچه آخرین یافته‌ها تا حدی این الگو را تایید می‌کنند، اما محققان هلندی به این نتیجه رسیدند که استفاده کلی از بنزودیازپین‌ها با افزایش خطر زوال عقل مرتبط نیست. از آنجایی که 13.3 درصد در بررسی سیستماتیک خود دچار زوال عقل شدند، این نشان می دهد که بنزودیازپین ها علت واضح یا اولیه زوال عقل نیستند.
منبع: psychologytoday
بیشتر بخوانید: “ببخش و فراموش کن”؛ آیا چنین چیزی ممکن است؟/ پاسخ های یک فیلسوف و محقق حافظه
منبع:خبرآنلاین
