به گزارش خبرآنلاین، برخی گزارش داده اند که مصرف روانگردان ها حالات و احساساتی شبیه به تجربه نزدیک به مرگ در آنها ایجاد کرده است. محققان با بررسی این موضوع دریافته اند که این دو تجربه علیرغم تفاوت هایی که دارند، دارای همپوشانی هایی نیز هستند و هر دو می توانند دیدگاه فرد را نسبت به معنای خودآگاهی، زندگی و مرگ تغییر دهند.
به گزارش زومیت، روانگردان ها موادی هستند که بر ذهن و حواس فرد تأثیر می گذارند و باعث تغییر در ادراک، احساسات و افکار می شوند. این مواد می توانند منجر به توهمات بینایی و شنوایی شوند، درک فرد از زمان و مکان را تغییر دهند و تجربیات غیرمعمول و عمیقی را ارائه دهند. مصرف این مواد گاهی با احساسات معنوی یا فلسفی همراه است. داروهای روانگردان شامل موادی مانند LSD (اسید)، قارچ جادویی (پسیلوسیبین) و DMT (مولکول روح) است. این مواد به دلایل مختلفی از جمله تفریح، خود یابی یا درمان های روانی به صورت قانونی و غیرقانونی استفاده می شوند.
از سوی دیگر، تجربه نزدیک به مرگ حالتی است که در آن فرد در آستانه مرگ یا موقعیتی بحرانی قرار می گیرد و احساسات عمیق و غیرعادی را تجربه می کند. این تجربیات ممکن است شامل احساس بی‌جسمانی، حرکت به سوی نور، دیدن خاطرات زندگی یا ملاقات با موجودات روحانی باشد. بسیاری از افرادی که این تجربیات را داشته اند از احساس آرامش، عشق یا درک عمیق معنوی صحبت می کنند. معمولاً این حالت در اثر حوادثی مانند ایست قلبی یا تصادف رخ می دهد و سپس نگرش فرد را نسبت به مرگ و زندگی تغییر می دهد.
اما چه ارتباطی بین مصرف داروهای روانگردان و تجربه نزدیک به مرگ وجود دارد؟ برخی از مردم می گویند که مصرف داروهای روانگردان تجربیات نزدیک به مرگ را به آنها می دهد. با بررسی این افراد، محققان شباهت هایی بین این دو حالت تغییر یافته خودآگاهی یافته اند.
به عنوان مثال، یکی از شرکت کنندگان احساس می کرد که “به آرامی در هوا شناور است” در حالی که تصاویر مختلفی در اطراف او ظاهر می شد. دیگری از “عمیق ترین حس عشق و آرامش” که تا به حال تجربه کرده بود صحبت کرد. دیگری آگاهی خود را به عنوان یک “موجود بیگانه” توصیف کرد که در آن “هیچ نشانه ای از احساس واقعیت وجود نداشت”.
چنین گزارش هایی تنها چند نمونه از تجربیات دست اول افرادی است که در نظرسنجی محققین شرکت کرده اند. همه این افراد تجربیات نزدیک به مرگ را تجربه کرده بودند و داروهای روانگردان را امتحان کرده بودند
شرکت کنندگان در نظرسنجی تجربیات نزدیک به مرگ و تجربیات روانگردان خود را متمایز از یکدیگر توصیف کردند، اما همچنین گزارش دادند که این دو تجربه تا حد زیادی همپوشانی دارند. محققان در مقاله ای جدید از این روایات برای مقایسه دو پدیده استفاده کرده اند.
استفاده از روانگردان ها احساساتی شبیه به تجربه نزدیک به مرگ در افراد ایجاد می کند
شارلوت مارشال، عصب شناس در دانشگاه لیژ بلژیک و یکی از نویسندگان مقاله، به نیویورک تایمز گفت: «برای اولین بار، ما یک مطالعه کوچک داریم که شامل گزارش های شخصی افرادی است که هر دو تجربه را داشته اند. . اکنون می‌توانیم با اطمینان بگوییم که روان‌گردان‌ها می‌توانند پنجره‌ای باشند که از طریق آن افراد وارد یک وضعیت ذهنی غنی و شخصی می‌شوند که شبیه به یک تجربه نزدیک به مرگ است.»
تجربیات نزدیک به مرگ به طرز شگفت آوری رایج است. بر اساس برآوردها، پنج تا ده درصد افراد چنین تجربه ای را گزارش کرده اند. برای سال‌ها، دانشمندان عمدتاً این گزارش‌ها را نادیده می‌گرفتند، اما اخیراً برخی از محققان شروع به جدی گرفتن این گزارش‌ها کرده‌اند.
کریستوفر تیمرمن، محقق مرکز تحقیقات روانشناسی امپریال کالج لندن و یکی از نویسندگان مقاله، می گوید: «اخیراً علم آگاهی به بررسی تجربیات غیرعادی افراد علاقه مند شده است. برای دستیابی به درک جامعی از معنای انسان، باید همچنین این تجربیات را در نظر بگیرید
تحقیق در مورد تجربیات نزدیک به مرگ در آزمایشگاه دشوار است زیرا این تجربیات معمولاً شامل حملات قلبی یا سایر شرایط خطرناک است. یکی از راه‌های غلبه بر این مشکل، یافتن شرایط مشابهی است که بدون به خطر انداختن شرکت‌کنندگان، حالت نزدیک به مرگ را القا می‌کند. چند مطالعه NDE ها را با مدیتیشن عمیق، غش، و داروهای روانگردان مقایسه کرده اند، اما این مطالعات معمولاً فقط گزارش های چنین تجربیاتی را تجزیه و تحلیل می کنند.
در مطالعه جدید، دکتر مارشال، دکتر تیمرمن و روان‌داروکارشناس دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو، رابین کارهارت هریس، 31 شرکت‌کننده را که تجربیات نزدیک به مرگ داشتند و مواد روانگردان مصرف کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند.
اکثر شرکت کنندگان در این مطالعه مردانی از ایالات متحده و بریتانیا بودند که تجربیات نزدیک به مرگ آنها بیشتر ناشی از حوادثی مانند تصادفات رانندگی بود. برخی از آنها فقط چند بار مواد روانگردان را امتحان کرده بودند، در حالی که برخی دیگر سابقه استفاده بیش از 100 بار از این مواد را داشتند. بیشتر مردم از ال اس دی یا قارچ جادویی سیلوسایبین استفاده کرده بودند.
اکثر شرکت کنندگان اظهار داشتند که پس از مواجهه با مرگ شروع به مصرف مواد روانگردان کردند. دکتر مارشال می گوید: «این امکان وجود دارد که یک تجربه نزدیک به مرگ افراد را به استفاده از مواد روانگردان ترغیب کرده باشد، اما ما این را نپرسیدیم، بنابراین نمی دانیم.
محققان از شرکت کنندگان خواستند تا پرسشنامه هایی را برای ارزیابی مواردی مانند مرگ نفس، بینش روانشناختی و توانایی حافظه پر کنند. شرکت کنندگان همچنین به سوالات باز پاسخ دادند.
استفاده از روانگردان و تجربیات نزدیک به مرگ هر دو دیدگاه افراد را نسبت به زندگی تغییر می دهند
نتایج ارزیابی نشان داد که همپوشانی زیادی بین تجربیات نزدیک به مرگ و مصرف داروهای روانگردان وجود دارد. بسیاری از شرکت کنندگان گزارش کردند که احساس می کنند زمین را ترک کرده اند، درک آنها از زمان تغییر کرده است و احساس آرامش وصف ناپذیری دارند. هر دو تجربه معمولاً دیدگاه شرکت کنندگان را نسبت به زندگی تغییر می دهند. تجربیات نزدیک به مرگ باعث شده است که مردم کمتر از مرگ بترسند، در حالی که استفاده از داروهای روانگردان ارتباط آنها را با دیگران، طبیعت و کیهان بهبود بخشیده است.
آنتونی باسیس، استادیار بالینی روانپزشکی در دانشگاه نیویورک گفت: «جالب است که یافته‌های محققان بسیاری از یافته‌های مطالعات تطبیقی قبلی، از جمله تأثیرات ماندگار بر معنای شخصی، روانشناختی و معنوی این تجربیات را تکرار کنند.»
با این حال، تفاوت های مهمی نیز بین این دو تجربه وجود داشت. شرکت‌کنندگان توهمات بصری قوی‌تری را در تجربه روانگردان گزارش کردند، در حالی که در تجربه نزدیک به مرگ، احساس قوی‌تری از ترک بدن را تجربه کردند.
دینش پال، دانشیار دانشگاه میشیگان می گوید: «یافته ها نشان می دهد که روانگردان ها می توانند ابزاری قدرتمند برای مطالعه تجربیات نزدیک به مرگ باشند، زیرا نیازی نیست فرد در آستانه مرگ باشد.
سندیپ نایاک، استادیار دانشگاه جانز هاپکینز، می افزاید که این مطالعه تفاوت بین این دو تجربه را به اندازه کافی به وضوح نشان نمی دهد. او می‌گوید: «این امکان وجود دارد که چنین دولت‌هایی اساساً مشابه باشند. اما این امکان نیز وجود دارد که اندازه گیری های ما برای تعیین این تفاوت ها به اندازه کافی دقیق نباشد.”
دکتر تیمرمن اذعان می کند که مطالعه جدید تنها یک نقطه شروع است. او می‌گوید: «مطالعات آینده می‌توانند مکانیسم‌های مغزی احتمالی را که زیربنای تمام تجربیات عرفانی هستند، و همچنین دلایلی که چرا این پدیده‌ها بین مردم و فرهنگ‌ها متفاوت است، بررسی کنند. او می افزاید: «به نظر می رسد برخی ویژگی ها فرافرهنگی هستند، اما برخی دیگر ممکن است تحت تأثیر روایت های فرهنگی ما قرار گرفته باشند.
محققان در حال برنامه ریزی مطالعات آینده برای بررسی احتمال همپوشانی برخی مواد روانگردان با تجربیات نزدیک به مرگ هستند. یکی از این مواد، 5-MEO-DMT، یک ترکیب روانگردان قوی از نوع تریپتامین است که در برخی گیاهان و در سم نوعی وزغ بیابانی یافت می شود.
دکتر تیمرمن می‌گوید: «به احتمال بسیار زیاد حالت‌های تغییر یافته مختلف از یک نوع هستند؛ فقط ممکن است که ما بخش‌های مختلفی از آن را می‌بینیم».
۴۷۲۳۶
منبع:خبرآنلاین
