به گزارش گروه اجتماعی سلامت پرس ، تحریک الکتریکی عمقی مغز (DBS) روشی مناسب و موثر برای درمان حرکت غیرارادی و نامنظم بدن در بیماری پارکینسون است. با این حال، کاشت الکترودها در مغز افراد یک روش تهاجمی و نادرست برای تحریک سلول های عصبی است. اخیراً محققان نشان داده اند که می توان از مغناطیس زایی برای حل این مشکل استفاده کرد.
در این روش از آهنرباهای بسیار کوچک برای ایجاد سلول های عصبی اصلاح شده ژنتیکی خاص در مغز استفاده می شود. این درمان به طور موثر علائم حرکتی موش ها را بدون آسیب رساندن به بافت مغز اطراف بهبود می بخشد.
در رایج ترین روش تحریک الکتریکی عمیق مغز، یک باتری خارجی سیگنال های الکتریکی را از طریق سیم هایی ارسال می کند که سلول های عصبی را در ناحیه ای از مغز به نام جسم مخطط (STN) فعال می کند. فعال سازی STN می تواند علائم حرکتی بیماری پارکینسون از جمله لرزش، کندی، سفتی و حرکات غیرارادی را کاهش دهد.
با این حال، از آنجایی که عوارض جانبی بالقوه، از جمله خونریزی مغزی و آسیب بافتی، می تواند شدید باشد، معمولاً از تحریک الکتریکی عمیق مغز برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون بسیار پیشرفته یا زمانی که علائم دیگر با دارو کنترل نمی شوند، استفاده می شود. خواهد بود
برای حل این مشکل، محققان یک روش بی سیم برای کاهش موثر عملکرد حرکتی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون ارائه کردند.
در این روش، محققان برای کمک به چسبیدن مولکول ها به سطح نورون های STN، آهنرباهای نانومقیاس را با آنتی بادی برچسب گذاری کردند. آنها سپس آهنرباهای چسبنده را به مغز موش هایی که در مراحل اولیه و اواخر بیماری پارکینسون بودند، تزریق کردند.
پس از اعمال این روش، موش‌هایی که در معرض میدان مغناطیسی قرار گرفتند، عملکرد حرکتی بهبود یافته‌ای را در سطحی قابل مقایسه با موش‌های سالم نشان دادند. این تیم مشاهده کردند که موش هایی که در معرض میدان های مغناطیسی متعدد قرار گرفتند، بیش از یک سوم بهبود حرکتی خود را حفظ کردند، در حالی که موش های کنترل تقریباً هیچ بهبودی را تجربه نکردند.
علاوه بر این، نورون‌های موش‌های تحت درمان آسیب قابل‌توجهی در داخل و اطراف STN نشان ندادند، که نشان می‌دهد این روش می‌تواند جایگزین ایمن برای سیستم‌های سنتی تحریک الکتریکی عمیق مغز باشد.
انتهای پیام/
