به گزارش خبرآنلاین، بیشتر ما میل به خوردن یک ماده غذایی را طبیعی و مرتبط با اشتها می دانیم، بنابراین به سادگی از کنار آن می گذریم، در حالی که ممکن است هوس خوردن یک غذا به دلیل مشکلات سلامتی به وجود آمده باشد. نباید از آن اجتناب کرد. بیایید به آن به عنوان یک موضوع ساده و طبیعی فکر کنیم. هوس غذایی ممکن است نتیجه یک علت فیزیکی یا ذهنی باشد. البته میل به غذا دلایل فیزیکی نیز دارد که ممکن است کمبود خواب باشد، دلایل روحی نیز ممکن است شامل استرس باشد. [ هوس های غذایی که خبر از بیماری می دهند] اما افسانه هایی نیز در مورد معنای هوس غذایی وجود دارد.
آنطور که همشهری آنلاین به نقل از هلث لاین نوشت، هوس های غذایی بسیار رایج است. نادیده گرفتن آن دشوار است و معمولاً خود را از طریق میل شدید یا فوری به نوع خاصی از غذا نشان می دهد، اگرچه غذای مورد نظر از فردی به فرد دیگر متفاوت است. هوس های غذایی می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، چه جسمی و چه روانی. در موارد خاص، ممکن است نشانه یک بیماری زمینه ای باشد، بنابراین نباید آن را نادیده گرفت. در این مقاله به هوس های غذایی و علل احتمالی آن می پردازیم.
هوس های غذایی می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد که معمولاً به دو دسته اصلی جسمی و روانی تقسیم می شوند. دانستن آنها ممکن است به شما کمک کند تشخیص دهید کدام عامل یا عوامل به طور خاص باعث میل به غذا می شود.
علل فیزیکی
عدم تعادل هورمونی: عدم تعادل در لپتین (هورمونی که اشتها را کاهش می دهد) و گرلین (هورمونی که اشتها را افزایش می دهد) ممکن است باعث شود که برخی افراد نسبت به دیگران هوس غذایی بیشتری داشته باشند.
بارداری: تغییرات هورمونی در دوران بارداری ممکن است بر گیرنده های چشایی و بویایی شما تأثیر بگذارد، که به نوبه خود ممکن است باعث شود که هوس غذایی شدیدتری داشته باشید.
سندرم پیش از قاعدگی (PMS): تغییرات در هورمون‌های استروژن و پروژسترون که درست قبل از قاعدگی شما اتفاق می‌افتد ممکن است میل به غذاهای خاصی را افزایش دهد، به ویژه آنهایی که کربوهیدرات بالایی دارند.
کمبود خواب: خواب بسیار کم یا بی کیفیت می تواند سطح هورمون های مسئول تنظیم گرسنگی، سیری و چرخه خواب و بیداری را مختل کند و احتمالاً میل به غذا را به ویژه در ساعات عصر تشدید کند.
رژیم غذایی با کمبود مواد مغذی: غذاهای حاوی پروتئین و فیبر (مواد مغذی) می توانند به شما کمک کنند احساس سیری کنید. خوردن کمتر از این مواد مغذی ممکن است باعث شود احساس گرسنگی کنید یا هوس غذاهای خاصی کنید، حتی اگر کالری کافی دریافت کنید.
هیدراتاسیون کم: مصرف کم مایعات می تواند گرسنگی یا میل به برخی غذاها را در برخی افراد تشدید کند.
فلور روده: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد نوع باکتری موجود در روده شما ممکن است بر تعداد و نوع هوس های شما تأثیر بگذارد. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تایید این رابطه مورد نیاز است.
فعالیت بدنی: افزایش سطح فعالیت بدنی، حتی اگر فقط با پیاده روی بیشتر باشد، ممکن است به کاهش هوس غذایی کمک کند. به طور مشابه، حرکت کمتر از حد معمول ممکن است باعث شود که هوس غذایی بیشتری تجربه کنید.
غذاهای بسیار فرآوری شده: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد غذاهای بسیار فرآوری شده با چربی و قند افزوده شده ممکن است علائمی شبیه اعتیاد ایجاد کنند که به نوبه خود ممکن است میل به غذا را افزایش دهد.
دفعات مصرف غذاهای مورد علاقه: کمتر خوردن یک غذای مورد علاقه ممکن است در کاهش هوس شما برای آن غذای خاص موثرتر از خوردن مقدار کمی از آن غذا در هر بار خوردن آن باشد.
علل ذهنی
استرس: سطح کورتیزول شما احتمالاً با استرس افزایش می یابد. سطوح بالای کورتیزول ممکن است با گرسنگی، هوس، و احتمال بیشتر رفتارهای استرس زا یا پرخوری مرتبط باشد.
شخصیت شما: برخی شواهد نشان می‌دهند که افرادی که تکانشگرتر هستند یا نمرات بالاتری در معیارهای شخصیت اعتیادآور دارند، ممکن است بیشتر هوس غذا را تجربه کنند (تکانشگری یا رفتار تکانشی به عنوان رفتارهایی تعریف می‌شود که مخاطره‌آمیز و نامتناسب با رفتارهای تکانشی هستند که اغلب منجر به نتایج ناخوشایندی می‌شوند.
منطقه غذا خوردن: مغز شما می تواند خوردن یک غذای خاص را با زمینه خاصی مرتبط کند، به عنوان مثال، ارتباط ذرت بو داده با تماشای یک فیلم. این ممکن است باعث شود دفعه بعد که همان زمینه ایجاد می شود، آن غذای خاص را میل کنید.
حال و هوای شما: خلق و خوی خاص ممکن است باعث هوس خوردن غذاهای خاص شود. به عنوان مثال، به نظر می رسد که خلق و خوی منفی اغلب منجر به هوس خوردن غذاهایی می شود که دسترسی و پختن آنها آسان تر است.
آیا هوس غذایی نشانه کمبود مواد مغذی است؟
یک باور رایج وجود دارد که هوس ها نشانه کمبود برخی مواد مغذی در بدن است. با این حال، در بیشتر موارد، این نظریه نمی تواند از نظر علمی پشتیبانی شود. به عنوان مثال، میل به نمک در برخی موارد ممکن است ناشی از کمبود سدیم باشد. با این حال، اکثر افرادی که هوس خوردن غذاهای شور دارند، کمبود این ماده مغذی ندارند.
علاوه بر این، بر اساس این تئوری کمبود مواد مغذی، شما انتظار دارید که بیشتر هوس ها برای غذاهایی با مواد مغذی و با حداقل فرآوری شده باشد، مانند میوه ها، سبزیجات، غلات کامل یا حبوبات. با این حال، در واقعیت، افرادی که هوس غذا دارند تمایل به خوردن غذاهای ناسالم با ارزش غذایی کمی دارند، مانند غذاهای بسیار فرآوری شده با چربی افزوده، شکر یا نمک.
تحقیقات نشان می دهد که مردان و زنان تمایل به خوردن غذاهای متفاوت دارند. به عنوان مثال، زنان غذاهای شیرین را ترجیح می دهند، در حالی که مردان غذاهای شور را ترجیح می دهند.
نکته پایانی
میل به یک غذای خاص می تواند ناشی از عوامل مختلف جسمی یا روحی باشد. این ممکن است نشانه عدم تعادل هورمونی، رژیم غذایی نامناسب، سطح استرس بالا، یا کمبود خواب یا فعالیت بدنی باشد. هوس های غذایی به ندرت نشانه ای از کمبود مواد مغذی در آن غذا است. با این حال، میل به مواد غیر خوراکی مانند کثیفی، یخ یا مواد شوینده لباسشویی گاهی اوقات می تواند ناشی از رژیم غذایی فاقد بسیاری از مواد مغذی باشد.
اگر در حال حاضر هوس مواد غیر غذایی دارید، با پزشک خود مشورت کنید.
2323
منبع:خبرآنلاین
